بسم الله الرحمن الرحیم

تمام روایات و ترجمه از نرم افزار «گنجینه روایات نور.

 10 نهج البلاغة

 الْزَمُوا الْأَرْضَ وَ اصْبِرُوا عَلَى الْبَلَاءِ وَ لَا تُحَرِّکُوا بِأَیْدِیکُمْ وَ سُیُوفِکُمْ وَ هَوَى أَلْسِنَتِکُمْ وَ لَا تَسْتَعْجِلُوا بِمَا لَمْ یُعَجِّلْهُ اللَّهُ لَکُمْ فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ مَاتَ شَهِیداً أُوْقِعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ وَ قَامَتِ النِّیَّةُ مَقَامَ إصلائه [إِصْلَاتِهِ بِسَیْفِهِ فَإِنَّ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ مُدَّةً وَ أَجَلا

10-و نیز امیر المؤمنین علیه السّلام «در نهج البلاغه» میفرماید: در جاى خود قرار گیرید، و بر بلائى که واقع مى‏شود صبر کنید، و با دست و شمشیر و زبان خود، حرکتى نکنید، و در باره چیزى که خداوند شتاب در آن را براى شما نخواسته است، عجله نکنید. زیرا هر کس از شما در بستر خود بمیرد و خدا و پیغمبر و اهل بیت او را شناخته باشد، شهید مرده و ثواب او با خداست که پاداش نیت و اعمال نیک او را بدهد، و نیت او (براى درک امام زمان) مثل اینست که شمشیر خود را (براى آن حضرت) آماده ساخته است. زیرا هر چیز مدت و زمانى دارد.

11-ِّ عَنْ یَحْیَى‏بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ‏

 کُلُّ مُؤْمِنٍ شَهِیدٌ وَ إِنْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ فَهُوَ شَهِیدٌ وَ هُوَ کَمَنْ مَاتَ فِی عَسْکَرِ الْقَائِمِ ع ثُمَّ قَالَ أَ یَحْبِسُ نَفْسَهُ عَلَى اللَّهِ ثُمَّ لَا یَدْخُلُ الْجَنَّة

11-شیخ طوسى در امالى از یحیى بن علا از امام محمد باقر علیه السّلام روایت کرده که فرمود: هر مؤمنى شهید است. و اگر در رختخواب بمیرد شهید است و مانند کسى است که در لشکر امام علیه السّلام جان بدهد آنگاه فرمود: آیا سزاوار است که او خود را وقف خدا کند و داخل بهشت نشود؟!

12-و در دعوات راوندى روایت کرده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:

انتظار الفرج بالصبر عبادة

یعنى: انتظار فرج با صبر و بردبارى عبادت است‏

13-ٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ‏

 یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَى لِلثَّابِتِینَ عَلَى أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَادِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی فَأَنْتُمْ عِبَادِی وَ إِمَائِی حَقّاً مِنْکُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْکُمْ أَعْفُو وَ لَکُمْ أَغْفِرُ وَ بِکُمْ أَسْقِی عِبَادِیَ الْغَیْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاکُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَیْهِمْ عَذَابِی قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا أَفْضَلُ مَا یَسْتَعْمِلُهُ الْمُؤْمِنُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ قَالَ حِفْظُ اللِّسَانِ وَ لُزُومُ الْبَیْت‏

13 -صدوق در کمال الدین از جابر جعفى از امام ششم(ترجمه  درستش  از{امام باقر ع }) روایت نموده که فرمود:

زمانى بر مردم خواهد گذشت که امام آنها از نظرشان غائب گردد. خوش بحال آنها که در آن زمان بر عقیده خود نسبت بما ثابت میمانند. کمترین ثوابى که آنها دارند اینست که خداوند متعال آنها را با این کلام صدا زند: بندگان من! که ایمان بمن آوردید و غیب مرا تصدیق کردید، شما را بثواب نیکوى خود مژده میدهم شما بندگان و کنیزان حقیقى من هستید عبادت شما را میپذیرم و از تقصیرات شما میگذرم و شما را مى‏آمرزم و بخاطر شما بندگانم را از باران سیرآب میکنم، و بلا را از مردم برطرف میسازم، اگر براى خاطر شما نبود عذاب خود را بر آنان (که در بیدینى و غفلت و معصیت بسر میبرند) فرو میفرستادم. جابر گفت: عرضکردم یا ابن رسول اللَّه! بهترین کارى که شخص باایمان در آن زمان میتواند انجام دهد چیست؟ فرمود: حفظ زبان خود و ماندن در خانه!

14-عَنْ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ لِلْقَائِمِ غَیْبَةً قَبْلَ أَنْ یَقُومَ قُلْتُ وَ لِمَ قَالَ یَخَافُ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى بَطْنِهِ ثُمَّ قَالَ یَا زُرَارَةُ وَ هُوَ الْمُنْتَظَرُ وَ هُوَ الَّذِی یَشُکُّ النَّاسُ فِی وِلَادَتِهِ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ مَاتَ أَبُوهُ وَ لَمْ یُخَلِّفْ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ هُوَ حَمْلٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ هُوَ غَائِبٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ مَا وُلِدَ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ قَدْ وُلِدَ قَبْلَ وَفَاةِ أَبِیهِ بِسَنَتَیْنِ وَ هُوَ الْمُنْتَظَرُ غَیْرَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَجِبَ أَنْ یَمْتَحِنَ الشِّیعَةَ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَرْتَابُ الْمُبْطِلُونَ قَالَ زُرَارَةُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَإِنْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ الزَّمَانَ فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ أَعْمَلُ قَالَ یَا زُرَارَةُ إِنْ أَدْرَکْتَ ذَلِکَ الزَّمَانَ فَالْزَمْ هَذَا الدُّعَاءَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَ‏عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی ثُمَّ قَالَ یَا زُرَارَةُ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِ غُلَامٍ بِالْمَدِینَةِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَ لَیْسَ یَقْتُلُهُ جَیْشُ السُّفْیَانِیِّ قَالَ لَا وَ لَکِنْ یَقْتُلُهُ جَیْشُ بَنِی فُلَانٍ یَخْرُجُ حَتَّى یَدْخُلَ الْمَدِینَةَ فَلَا یَدْرِی النَّاسُ فِی أَیِّ شَیْ‏ءٍ دَخَلَ فَیَأْخُذُ الْغُلَامَ فَیَقْتُلُهُ فَإِذَا قَتَلَهُ بَغْیاً وَ عُدْوَاناً وَ ظُلْماً لَمْ یُمْهِلْهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَعِنْدَ ذَلِکَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَج‏

14 -روایت زرارة بن اعین (1) هم در آن کتاب از زراره روایت نموده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم مى‏فرمود: قائم پیش از قیامش غیبتى دارد، عرض کردم: براى چه غائب مى‏شود؟

فرمود: میترسد، در این وقت با دست اشاره بشکم خود فرمود (یعنى میترسد شکمش را پاره کنند).

سپس فرمود: اى زراره! او همان منتظر است و همان است که مردم در باره ولادتش تردید میکنند! بعضى مى‏گویند او هنوز در شکم مادر است. و برخى مى‏گویند:

او غائب است، و عده‏اى هم مى‏گویند او هنوز متولد نشده است، و جمعى میگویند دو سال پیش از وفات پدرش متولد شده است اوست که مردم همه در انتظار وى میباشند ولى خداوند دوست دارد شیعیان را بدین وسیله امتحان کند. در آن موقع است که اهل باطل دچار شک میشوند.

زراره میگوید: عرضکردم: قربانت گردم! اگر من آن زمان را درک نمایم چه کار کنم؟ فرمود: اى زراره اگر آن روز را درک کردى پیوسته این دعا را بخوان:

اللّهم عرّفنى نفسک فانّک ان لم تعرّفنى نفسک لم اعرف نبیّک اللّهم عرّفنى نبیّک فانّک ان لم تعرّفنى نبیّک لم اعرف حجّتک اللّهم عرّفنى حجّتک فانّک ان لم تعرّفنى حجّتک ظللت عن دینى»

یعنى پروردگارا! خود را بمن بشناسان که اگر خود را بمن نشناسانى نمیتوانم پیغمبرت را بشناسم، پروردگارا! پیغمبرت را بمن بشناسان که اگر پیغمبرت را بمن نشناسانى نمیتوانم حجت تو را بشناسم. پروردگارا! حجت خود را بمن بشناسان، که اگر حجت خود را بمن نشناسانى دین خود را از دست میدهم! آنگاه فرمود اى زراره! جوانى را در مدینه خواهند کشت. عرضکردم:

این همان نیست که لشکر سفیانى او را میکشند؟ فرمود: نه بلکه لشکر اولاد فلان او را بقتل میرسانند، این لشکر حرکت نموده بمدینه مى‏آیند بطورى که مردم نمیدانند آنها در چه وضعى وارد مدینه شدند. آنگاه آن جوان را گرفته و با بیدادگرى و ظلم و ستم بقتل میرسانند بعد از آن خداوند دیگر بآنها مهلت نمیدهد و در آن موقع منتظر فرج و گشایش باشید.

15-عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

 سَتُصِیبُکُمْ شُبْهَةٌ فَتَبْقَوْنَ بِلَا عَلَمٍ یُرَى وَ لَا إِمَامٍ هُدًى لَا یَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِیقِ قُلْتُ وَ کَیْفَ دُعَاءُ الْغَرِیقِ قَالَ تَقُولُ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ فَقُلْتُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَلِّبُ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ وَ لَکِنْ قُلْ کَمَا أَقُولُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک‏

15 -همچنین صدوق در کمال الدین از عبد اللَّه بن سنان روایت مى‏کند که حضرت صادق علیه السّلام فرمود: عنقریب شبهه‏اى براى شما پدید مى‏آید که نه علامتى براى یافتن راه (حق) هست و نه امامى که (شما را) راهنمائى کند. کسى جز آنها که دعاى غریق میخوانند از آن ورطه نجات نمى‏یابد. عرضکردم: دعاى غریق چگونه است؟ فرمود: میگوئى:

یا اللَّه یا رحمان یا رحیم یا مقلّب القلوب ثبّت قلبى على دینک‏

عرضکردم: «یا مقلب القلوب و الابصار ثبت قلبى على دینک» فرمود:

خداوند مقلب القلوب و الابصار است، ولى این طور که من میگویم بگو:

 «یا مقلب القلوب ثبت قلبى على دینک».

16-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنَ مُحَمَّدٍ ع  فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً قَالَ یَعْنِی یَوْمَ خُرُوجِ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا

ثُمَّ قَالَ ع یَا بَا بَصِیرٍ طُوبَى لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الَّذِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون‏

16 -و هم در کمال الدین از ابو بصیر از حضرت صادق علیه السّلام روایت نموده که در تفسیر آیه یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً، فرمود: آن روز، روز قیام منتظر ماست! خوش بحال شیعیان قائم ما که در غیبت او منتظر ظهور او میباشند و اطاعت او را گردن مینهند. آنها دوستان خدایند و کسانى میباشند که از کسى جز خدا ترس ندارند و غمگین نمیباشند

17-عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ قَالَ کَتَبْتُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ ع أَسْأَلُهُ عَنِ الْفَرَجِ فَکَتَبَ إِلَیَّ :

إِذَا غَابَ صَاحِبُکُمْ عَنْ دَارِ الظَّالِمِینَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَج‏

17-هم در آن کتاب از على بن محمد بن زیاد روایت میکند که گفت: نامه‏اى خدمت امام موسى کاظم علیه السّلام نوشتم و پرسیدم فرج آل محمد کى خواهد بود؟ در جواب مرقوم فرمود: هنگامى که صاحب شما از دیار ستمگران پنهان گردید، منتظر فرج باشید. این روایت در کتاب «امامت و تبصره» تألیف على بن بابویه (پدر شیخ صدوق) هم بسند دیگر نقل شده است

اللهم عجل لولیک الفرج واجعلنا من انصاره و اعوانه

بسم اله الرحمن الرحیم

تمام روایات و تراجم از منبع غنی نرم افزار «گنجینه روایات نور»

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏52    141    باب 22 فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان .....  ص : 122

َ1 -عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اسْتَعِینُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ فِی طَاعَةِ اللَّهِ وَ إِنَّ أَشَدَّ مَا یَکُونُ أَحَدُکُمْ اغْتِبَاطاً بِمَا هُوَ فِیهِ مِنَ الدِّینِ لَوْ قَدْ صَارَ فِی حَدِّ الْآخِرَةِ وَ انْقَطَعَتِ الدُّنْیَا عَلَیْهِ فَإِذَا صَارَ فِی ذَلِکَ الْحَدِّ عَرَفَ أَنَّهُ قَدِ اسْتَقْبَلَ النَّعِیمَ وَ الْکَرَامَةَ مِنَ اللَّهِ وَ الْبُشْرَى بِالْجَنَّةِ وَ أَمِنَ مِمَّنْ کَانَ یَخَافُ وَ أَیْقَنَ أَنَّ الَّذِی کَانَ عَلَیْهِ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَنْ خَالَفَ دِینَهُ عَلَى بَاطِلٍ وَ أَنَّهُ هَالِکٌ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا مَا الَّذِی تُرِیدُونَ أَ لَسْتُمْ تَرَوْنَ أَعْدَاءَکُمْ یَقْتُلُونَ فِی مَعَاصِی اللَّهِ وَ یَقْتُلُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً عَلَى الدُّنْیَا دُونَکُمْ وَ أَنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ آمِنِینَ فِی عُزْلَةٍ عَنْهُمْ وَ کَفَى بِالسُّفْیَانِیِّ نَقِمَةً لَکُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ وَ هُوَ مِنَ الْعَلَامَاتِ لَکُمْ مَعَ أَنَّ الْفَاسِقَ لَوْ قَدْ خَرَجَ لَمَکَثْتُمْ شَهْراً أَوْ شَهْرَیْنِ بَعْدَ خُرُوجِهِ لَمْ یَکُنْ عَلَیْکُمْ مِنْهُ بَأْسٌ حَتَّى یَقْتُلَ خَلْقاً کَثِیراً دُونَکُمْ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ فَکَیْفَ نَصْنَعُ بِالْعِیَالِ إِذَا کَانَ ذَلِکَ قَالَ یَتَغَیَّبُ الرِّجَالُ مِنْکُمْ عَنْهُ فَإِنَّ خِیفَتَهُ وَ شِرَّتَهُ فَإِنَّمَا هِیَ عَلَى شِیعَتِنَا فَأَمَّا النِّسَاءُ فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ بَأْسٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى قِیلَ إِلَى أَیْنَ یَخْرُجُ الرِّجَالُ وَ یَهْرُبُونَ مِنْهُ فَقَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْهُمْ إِلَى الْمَدِینَةِ أَوْ إِلَى مَکَّةَ أَوْ إِلَى بَعْضِ الْبُلْدَانِ ثُمَّ قَالَ مَا تَصْنَعُونَ بِالْمَدِینَةِ وَ إِنَّمَا یَقْصِدُ جَیْشُ الْفَاسِقِ إِلَیْهَا وَ لَکِنْ عَلَیْکُمْ بِمَکَّةَ فَإِنَّهَا مَجْمَعُکُمْ وَ إِنَّمَا فِتْنَتُهُ حَمْلُ امْرَأَةٍ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ وَ لَا یَجُوزُهَا إِنْ شَاءَ اللَّه‏

مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار    متن    915    باب بیست و هفتم فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت و آنچه که شایسته است در آن زمان انجام داده شود

1-نیز در آن کتاب از محمد بن مسلم روایت کرده که گفت: از امام محمد باقرعلیه السّلام شنیدم میفرمود: پرهیزکارى پیشه سازید، و با تقوى و کوشش در اطاعت خداوند بر این عقیده که دارید؛ کمک بجوئید. وقتى یکى از شما بسراى دیگر شتافت و درهاى دنیا بروى او بسته شد دین و پرهیزکارى او سخت‏ترین چیزى است که مورد غبطه و رشک دیگران (که از آن بى‏نصیب هستند) واقع مى‏شود. وقتى آدم قدم بسراى دیگر گذاشت میداند که باستقبال نعمتها و وعده‏هاى الهى و مژده رفتن به بهشت، میرود و از کسى که میترسیده ایمن است.

و یقین میکند که در دنیا بر حق بوده، و کسى که در جهت خلاف دین میرفته بر طریقه باطل و گمراه است پس شما را (بر این عقیده) مژده میدهم، باز هم مژده میدهم. شما چه مى‏خواهید؟ آیا نمى‏بینید که دشمنان شما در ارتکاب گناهان الهى کشته میشوند و براى رسیدن بدنیاى فانى یک دیگر را بقتل میرسانند ولى شما چنین نیستید و از آنها دورى جسته در خانه‏هاى خود با طیب خاطر آسوده‏اید؟ بلاى سفیانى که از دشمنان شماست براى شما کافى است. خروج او براى شما از علامات ظهور است، مع الوصف آن فاسق وقتى خروج میکند شما یکى دو ماه آسوده مى‏مانید و خطرى از وى نمى‏بینید او مردم بسیارى را بقتل میرساند ولى شما جزو آنها نیستید.

در این موقع یکى از اصحاب حضرت پرسید: در آن موقع زنان و فرزندان خود را چه کنیم؟ فرمود: مردان شما باید پنهان شوند، زیرا خطر او فقط متوجه (مردان) شیعیان ما مى‏شود. ولى بخواست خدا زنان شما در معرض آسیب وى نخواهند بود.

از حضرت پرسیده شد: دجال بکجا روى مى‏آورد و آنها که از وى مى‏گریزند بکجا میروند؟ فرمود: هر کس مى‏خواهد از او فرار کند بمدینه و یا بمکه و یا ببعضى از شهرها میرود. آنگاه فرمود: چگونه در مدینه میتوانید بسر برید؟ زیرا آنجا مقصد لشکر این فاسق (سفیانى) است. بنا بر این بمکه بروید. زیرا شما همه در آنجا گرد مى‏آئید که فتنه او نه ماه باندازه مدت حاملگى زنان است و از این مدت تجاوز نمى‏کند ان شاء اللَّه.

2-ٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّر

2-نیز در آن کتاب از زراره روایت میکند که حضرت صادق علیه السّلام بوى فرمود: امام خود را بشناس زیرا شناختن او ضررى بتو نمیرساند، خواه ظهور صاحب الامر زود واقع شود و خواه بتأخیر بیافتد.

3-عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَقَالَ یَا فُضَیْلُ اعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ یَقُومَ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ کَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ قَاعِداً فِی عَسْکَرِهِ لَا بَلْ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ قَاعِداً تَحْتَ لِوَائِهِ قَالَ وَ رَوَاهُ بَعْضُ أَصْحَابِنَا بِمَنْزِلَةِ مَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص‏

3 -و هم در غیبت نعمانى از فضیل بن یسار روایت کرده که از امام جعفر صادق علیه السّلام پرسیدم مقصود از آیه یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ چیست؟ فرمود: اى فضیل! امام خود را بشناس که شناختن او ضررى بتو نمیرساند خواه این امر زود واقع شود و خواه بتأخیر بیافتد. کسى که امام خود را بشناسد، و سپس پیش از قیام صاحب الامر بمیرد، مثل کسى است که در لشکر او نشسته است، نه! بلکه مانند کسى است که در زیر پرچم او نشسته باشد! بعضى از اصحاب این طور روایت کرده‏اند: مثل کسى است که در رکاب پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله شهید شده باشد

4-ِّ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاکَ مَتَى الْفَرَجُ فَقَالَ یَا بَا بَصِیرٍ أَنْتَ مِمَّنْ یُرِیدُ الدُّنْیَا مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِجَ عَنْهُ بِانْتِظَارِه‏

4 -هم در آن کتاب از ابو بصیر نقل کرده که گفت: بآن حضرت گفتم: قربانت گردم، فرج و گشایش کار شما اهل بیت کى خواهد بود؟

فرمود: اى ابو بصیر! تو از کسانى هستى که چشم بدنیا دارند. هر کس صاحب الامر را بشناسد، انتظار ظهور او، براى وى گشایش و فرج است!

5-عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ‏

 مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ لَهُ إِمَامٌ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ یَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِه‏

5 -و نیز در غیبت نعمانى از فضیل بن یسار نقل میکند که گفت از امام محمد باقر علیه السّلام شنیدم میفرمود: کسى که بمیرد و امامى نداشته باشد (امام خود را نشناسد) همچون مردم عهد جاهلیت مرده است. و کسى که بمیرد در حالى که امام خود را میشناخته زیانى نبرده، خواه ظهور امام زمان زود واقع شود و یا بتأخیر بیافتد، و هر کس بمیرد و امام خود را بشناسد مانند کسى است که با مهدى منتظر در خیمه‏اش بوده است‏

6 -أَقُولُ قَدْ مَضَى بِأَسَانِیدَ فِی خَبَرِ اللَّوْحِ ثُمَّ أُکْمِلُ ذَلِکَ بِابْنِهِ رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ عَلَیْهِ کَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِیسَى وَ صَبْرُ أَیُّوبَ سَیَذِلُّ أَوْلِیَائِی فِی زَمَانِهِ وَ یَتَهَادَوْنَ رُءُوسَهُمْ کَمَا یُتَهَادَى رُءُوسُ التُّرْکِ وَ الدَّیْلَمِ فَیُقْتَلُونَ وَ یُحْرَقُونَ وَ یَکُونُونَ خَائِفِینَ مَرْعُوبِینَ وَجِلِینَ تُصْبَغُ الْأَرْضُ بِدِمَائِهِمْ وَ یَفْشُو الْوَیْلُ وَ الرَّنِینُ فِی نِسَائِهِمْ أُولَئِکَ أَوْلِیَائِی حَقّاً بِهِمْ أَرْفَعُ کُلَّ فِتْنَةٍ عَمْیَاءَ حِنْدِسٍ وَ بِهِمْ أَکْشِفُ الزَّلَازِلَ وَ أَدْفَعُ الْآصَارَ وَ الْأَغْلَالَ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُون

6-مؤلف: سابقا (در جلد دهم بحار الانوار) حدیث لوح که با سلسله خودم نقل کردم گذشت که از جمله این جملات بود: «... آنگاه رسالت خود را بوسیله فرزند او (م ح م د) که رحمت عالمیان، و داراى کمال موسى و نورانیت عیسى و صبر ایوب است کامل میگردانم.

دوستان من در زمان (غیبت) او خوار میگردند، و سرهاى آنها را مانند سرهاى ترک و دیلم به ارمغان میبرند، آنها بقتل میرسند و سوخته میشوند و بیمناک و مرعوب و هراسان میباشند، و زمین از خون آنها رنگین مى‏شود، و صداى زنان آنها بآه و ناله بلند میگردد. آنها دوستان حقیقى من هستند. آشوبهاى سهمگین را بوسیله آنها از میان برمیدارم، و بوسیله آنها زلزله‏ها و سختیها و گرفتاریها را برطرف میسازم.

أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ یعنى: آنها کسانى هستند که از جانب خدا بآنها درود میرسد، و آنها راه یافتگانند

7-عَنْ جَابِرٍ الْأَنْصَارِیِّ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ یَغِیبُ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ لَا یُسَمَّى حَتَّى یُظْهِرَهُ اللَّهُ فَإِذَا عَجَّلَ اللَّهُ خُرُوجَهُ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً ثُمَّ قَالَ ص طُوبَى لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ طُوبَى لِلْمُقِیمِینَ عَلَى مَحَجَّتِهِمْ أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ قَالَ أُولئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُون‏

7-خزاز قمى در کفایة الاثر با اسناد سابق در باب روایاتى که در خصوص امام دوازدهم رسیده است از جابر بن عبد اللَّه انصارى از پیغمبر (ص) روایت میکند که فرمود: حجت خدا از نظر آنها غائب میگردد و نام برده نمیشود، تا آنکه خداوند او را ظاهر گرداند. پس وقتى که خداوند او را آشکار ساخت، زمین را پر از عدل و داد میکند، چنان که پر از ظلم و ستم شده باشد. سپس فرمود: خوش بحال آنها که در غیبت وى پایدارند. خوش بحال کسانى که در راه روشن خود ثابت قدم میمانند.

اینانند که خداوند در باره‏شان فرموده است: و الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ و فرموده:أُولئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ یعنى: اینان طرفداران خدا هستند، بدانید که طرفداران خداوند رستگارند.

8-تَفْسِیرُ النُّعْمَانِیِّ، بِالْإِسْنَادِ الْآتِی فِی کِتَابِ الْقُرْآنِ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا أَبَا الْحَسَنِ حَقِیقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُدْخِلَ أَهْلَ الضَّلَالِ الْجَنَّةَ وَ إِنَّمَا عَنَى بِهَذَا الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ قَامُوا فِی زَمَنِ الْفِتْنَةِ عَلَى الِائْتِمَامِ بِالْإِمَامِ الْخَفِیِّ الْمَکَانِ الْمَسْتُورِ عَنِ الْأَعْیَانِ فَهُمْ بِإِمَامَتِهِ مُقِرُّونَ وَ بِعُرْوَتِهِ مُسْتَمْسِکُونَ وَ لِخُرُوجِهِ مُنْتَظِرُونَ مُوقِنُونَ غَیْرُ شَاکِّینَ صَابِرُونَ مُسْلِمُونَ وَ إِنَّمَا ضَلُّوا عَنْ مَکَانِ إِمَامِهِمْ وَ عَنْ مَعْرِفَةِ شَخْصِهِ یَدُلُّ عَلَى ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا حَجَبَ عَنْ عِبَادِهِ عَیْنَ الشَّمْسِ الَّتِی جَعَلَهَا دَلِیلًا عَلَى أَوْقَاتِ الصَّلَاةِ فَمُوَسَّعٌ عَلَیْهِمْ تَأْخِیرُ الْمُوَقَّتِ لِیَتَبَیَّنَ لَهُمُ الْوَقْتُ بِظُهُورِهَا وَ یَسْتَیْقِنُوا أَنَّهَا قَدْ زَالَتْ فَکَذَلِکَ الْمُنْتَظِرُ لِخُرُوجِ الْإِمَامِ ع الْمُتَمَسِّکُ بِإِمَامَتِهِ مُوَسَّعٌ عَلَیْهِ جَمِیعُ فَرَائِضِ اللَّهِ الْوَاجِبَةِ عَلَیْهِ مَقْبُولَةٌ مِنْهُ بِحُدُودِهَا غَیْرُ خَارِجٍ عَنْ مَعْنَى مَا فُرِضَ عَلَیْهِ فَهُوَ صَابِرٌ مُحْتَسِبٌ لَا تَضُرُّهُ غَیْبَةُ إِمَامِه‏

8 -نعمانى در تفسیر خود با سند خود (که در کتاب «قرآن» بحار نقل خواهیم کرد) روایت کرده که: امیر المؤمنین علیه السّلام گفت: پیغمبر بمن فرمود: یا ابا الحسن شایسته است که خداوند گمشدگان را وارد بهشت کند. سپس امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود:

مقصود پیغمبر مؤمنینى هستند که در زمان غیبت بسر میبرند و از امامى که جایش نامعلوم و خودش از نظرها غائب است، پیروى مینمایند. آنها عقیده بامامت او دارند. و بذیل عنایتش چنگ میزنند، و منتظر آمدن او هستند و یقین بوجود او دارند. و شکایتى ندارند، و بردبار و تسلیم خواسته حقند. و از این جهت گم شده هستند که از یافتن مکان امام خود و از شناختن شخص او گم شده‏اند.

دلیل بر این مطلب اینست که وقتى خداوند خورشید را که راهنماى اوقات نماز است، از نظر بندگانش بپوشاند، آنها میتوانند وقت نماز را بتأخیر بیاندازند تا موقعى که آشکار مى‏شود، وقت براى آنها روشن گردد و یقین کنند که ظهر شده است.

همین طور کسى که منتظر آمدن امام است و چنگ بدامان امامت او زده، هم تمام واجبات و فرایض الهى را بعهده دارد که انجام دهد و وقتى انجام داد از او پذیرفته است و (با غیبت امام) از معنى واجب بودن، بیرون نمیرود. و این بنده هم صبر میکند و نظر برحمت حق دارد و غیبت امامش ضررى بعقیده او نمیرساند

9-ٍ عَنْ أُمَیَّةَ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ رَجُلٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَیُّمَا أَفْضَلُ نَحْنُ أَوْ أَصْحَابُ الْقَائِمِ ع قَالَ فَقَالَ لِی أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ وَ ذَلِکَ أَنَّکُمْ تُمْسُونَ وَ تُصْبِحُونَ خَائِفِینَ عَلَى إِمَامِکُمْ وَ عَلَى أَنْفُسِکُمْ مِنْ أَئِمَّةِ الْجَوْرِ إِنْ صَلَّیْتُمْ فَصَلَاتُکُمْ فِی تَقِیَّةٍ وَ إِنْ صُمْتُمْ فَصِیَامُکُمْ فِی تَقِیَّةٍ وَ إِنْ حَجَجْتُمْ فَحَجُّکُمْ فِی تَقِیَّةٍ وَ إِنْ شَهِدْتُمْ لَمْ تُقْبَلْ شَهَادَتُکُمْ وَ عَدَّدَ أَشْیَاءَ مِنْ نَحْوِ هَذَا مِثْلَ هَذِهِ فَقُلْتُ فَمَا نَتَمَنَّى الْقَائِمَ ع إِذَا کَانَ عَلَى هَذَا قَالَ فَقَالَ لِی سُبْحَانَ اللَّهِ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَظْهَرَ الْعَدْلُ وَ یَأْمَنَ السُّبُلُ وَ یُنْصَفَ الْمَظْلُوم‏

9-شیخ مفید در کتاب «اختصاص» روایت میکند که راوى گفت: بامام جعفر صادق علیه السّلام عرضکردم: ما بهتر هستیم یا اصحاب قائم؟ فرمود: شما بهتر از اصحاب قائم هستید، زیرا شما از دولتهاى ظالم شب و روز بر جان امام خود و خودتان هراسان میباشید اگر نماز میخوانید، با حالت تقیه است و اگر روزه مى‏گیرید، باز در تقیه است و اگر حج میکنید آنهم در تقیه است و اگر (در محکمه شرع و حضور قاضى) گواهى بدهید (بجرم تشیع) گواهى شما پذیرفته نیست، و از این قبیل چند چیز

دیگر شمرد. سپس عرضکردم: وقتى این طور باشد چه آرزوئى بدیدن قائم داریم؟

فرمود: سبحان اللَّه نمیخواهى عدالت آشکار گردد و راه‏ها امن شود، و مظلوم مورد ترحم قرار گیرد؟

اللهم عجل لولیک الفرج

بقیه در ادامه مطلب

بسم الله الرحمن الرحیم

تمام روایات و ترجمه ها از نرم افزار (گنجینه روایات نور)

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏52    128    باب 22 فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان .....  ص : 122
1-ٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع الْعِبَادَةُ مَعَ الْإِمَامِ مِنْکُمُ الْمُسْتَتِرِ فِی السِّرِّ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ أَفْضَلُ أَمِ الْعِبَادَةُ فِی ظُهُورِ الْحَقِّ وَ دَوْلَتِهِ مَعَ الْإِمَامِ الظَّاهِرِ مِنْکُمْ فَقَالَ یَا عَمَّارُ الصَّدَقَةُ فِی السِّرِّ وَ اللَّهِ أَفْضَلُ مِنَ الصَّدَقَةِ فِی الْعَلَانِیَةِ وَ کَذَلِکَ عِبَادَتُکُمْ فِی السِّرِّ مَعَ إِمَامِکُمُ الْمُسْتَتِرِ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ أَفْضَلُ لِخَوْفِکُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ وَ حَالِ الْهُدْنَةِ مِمَّنْ یَعْبُدُ اللَّهَ فِی ظُهُورِ الْحَقِّ مَعَ الْإِمَامِ الظَّاهِرِ فِی دَوْلَةِ الْحَقِّ وَ لَیْسَ الْعِبَادَةُ مَعَ الْخَوْفِ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ مِثْلَ الْعِبَادَةِ مَعَ الْأَمْنِ فِی دَوْلَةِ الْحَقِّ اعْلَمُوا أَنَّ مَنْ صَلَّى مِنْکُمْ صَلَاةً فَرِیضَةً وُحْدَاناً مُسْتَتِراً بِهَا مِنْ عَدُوِّهِ فِی وَقْتِهَا فَأَتَمَّهَا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِهَا خَمْساً وَ عِشْرِینَ صَلَاةً فَرِیضَةً وَحْدَانِیَّةً وَ مَنْ صَلَّى مِنْکُمْ صَلَاةً نَافِلَةً فِی وَقْتِهَا فَأَتَمَّهَا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِهَا عَشْرَ صَلَوَاتٍ نَوَافِلَ وَ مَنْ عَمِلَ مِنْکُمْ حَسَنَةً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِهَا عِشْرِینَ حَسَنَةً وَ یُضَاعِفُ اللَّهُ تَعَالَى حَسَنَاتِ الْمُؤْمِنِ مِنْکُمْ إِذَا أَحْسَنَ أَعْمَالَهُ وَ دَانَ اللَّهَ بِالتَّقِیَّةِ عَلَى دِینِهِ وَ عَلَى إِمَامِهِ وَ عَلَى نَفْسِهِ وَ أَمْسَکَ مِنْ لِسَانِهِ أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً کَثِیرَةً إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ کَرِیمٌ قَالَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ رَغَّبْتَنِی فِی الْعَمَلِ وَ حَثَثْتَنِی عَلَیْهِ وَ لَکِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَعْلَمَ کَیْفَ صِرْنَا نَحْنُ الْیَوْمَ أَفْضَلَ أَعْمَالًا مِنْ أَصْحَابِ الْإِمَامِ مِنْکُمُ الظَّاهِرِ فِی دَوْلَةِ الْحَقِّ وَ نَحْنُ وَ هُمْ عَلَى دِینٍ وَاحِدٍ وَ هُوَ دِینُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ إِنَّکُمْ سَبَقْتُمُوهُمْ إِلَى الدُّخُولِ فِی دِینِ اللَّهِ وَ إِلَى الصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ إِلَى کُلَّ فِقْهٍ وَ خَیْرٍ وَ إِلَى عِبَادَةِ اللَّهِ سِرّاً مِنْ عَدُوِّکُمْ مَعَ الْإِمَامِ الْمُسْتَتِرِ مُطِیعُونَ لَهُ صَابِرُونَ مَعَهُ مُنْتَظِرُونَ لِدَوْلَةِ الْحَقِّ خَائِفُونَ عَلَى إِمَامِکُمْ وَ عَلَى أَنْفُسِکُمْ مِنَ الْمُلُوکِ تَنْظُرُونَ إِلَى حَقِّ إِمَامِکُمْ وَ حَقِّکُمْ فِی أَیْدِی الظَّلَمَةِ قَدْ مَنَعُوکُمْ ذَلِکَ وَ اضْطَرُّوکُمْ إِلَى جَذْبِ الدُّنْیَا وَ طَلَبِ الْمَعَاشِ مَعَ الصَّبْرِ عَلَى دِینِکُمْ وَ عِبَادَتِکُمْ وَ طَاعَةِ رَبِّکُمْ وَ الْخَوْفِ مِنْ عَدُوِّکُمْ فَبِذَلِکَ ضَاعَفَ اللَّهُ أَعْمَالَکُمْ فَهَنِیئاً لَکُمْ هَنِیئاً
قَالَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَمَا نَتَمَنَّى إِذًا أَنْ نَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ ع فِی ظُهُورِ الْحَقِّ وَ نَحْنُ الْیَوْمَ فِی إِمَامَتِکَ وَ طَاعَتِکَ أَفْضَلُ أَعْمَالًا مِنْ أَعْمَالِ أَصْحَابِ دَوْلَةِ الْحَقِّ فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ أَ مَا تُحِبُّونَ أَنْ یُظْهِرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْحَقَّ وَ الْعَدْلَ فِی الْبِلَادِ وَ یُحْسِنَ حَالَ عَامَّةِ النَّاسِ وَ یَجْمَعَ اللَّهُ الْکَلِمَةَ وَ یُؤَلِّفَ بَیْنَ الْقُلُوبِ الْمُخْتَلِفَةِ وَ لَا یُعْصَى اللَّهُ فِی أَرْضِهِ وَ یُقَامَ حُدُودُ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ وَ یُرَدَّ الْحَقُّ إِلَى أَهْلِهِ فَیُظْهِرُوهُ حَتَّى لَا یَسْتَخْفِیَ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ أَمَا وَ اللَّهِ یَا عَمَّارُ لَا یَمُوتُ مِنْکُمْ مَیِّتٌ عَلَى الْحَالِ الَّتِی أَنْتُمْ عَلَیْهَا إِلَّا کَانَ أَفْضَلَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ کَثِیرٍ مِمَّنْ شَهِدَ بَدْراً وَ أُحُداً فَأَبْشِرُوا

مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار    متن    900    باب بیست و هفتم فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت و آنچه که شایسته است در آن زمان انجام داده شود
1 -در کمال الدین از عمار ساباطى نقل میکند که گفت: بحضرت صادق علیه السّلام عرضکردم: ثواب عبادت پنهانى در دولت باطل با امامى از شما که مقام امامتش از نظر مردم پوشیده است، بیشتر است یا عبادتى که بطور آشکار در ظهور دولت حق و حکومت امام ظاهر میکنند؟ حضرت فرمود: اى عمار! بخشش پنهانى بهتر از بخشش آشکار است. همچنین عبادت پنهانى شما در دولت باطل با امامى که (از ترس دشمن) مخفى گردیده، ثوابش بیشتر از عبادتى است که در دولت حق با امام ظاهر کرده مى‏شود. زیرا در دولت باطل شما از دشمنان خود بیمناک هستید. و مسلم است که عبادت با ترس و هراس در دولت باطل با عبادت مطمئن در دولت حق قابل مقایسه نیست.
بدانید! هر کس از شما که یک نماز واجبى را از ترس دشمن در پنهانى و بطور تنهائى در اول وقت بگذارد و آن را تمام کند، خداوند ثواب بیست و پنج نماز واجب منفرد براى او مینویسد. و هر کس یک نماز مستحبى را در وقتش بخواند و آن را تمام کند خداوند ثواب ده نماز مستحبى براى او خواهد نوشت.
و هر کس از شما یک کار نیک انجام دهد خداوند در عوض ثواب بیست کار نیک براى او بنویسد. هر وقت شخص با ایمانى از شما (شیعیان) حسن عمل داشته باشد و با تقیه نمودن از دشمنان بخدا نزدیک شود و دین و اعتقاد بامام خود و جان و زبانش را از هر گونه خطرى و آلودگى حفظ کند خداوند بمیزان زیاد بر ثواب اعمال وى میافزاید. زیرا خداوند خوان کرم خود را گسترده است. عرضکردم: قربانت گردم! شما با این بیان رغبت و میل مرا بعبادت افزون فرمودید ولى من میخواهم بدانم چطور ثواب اعمال ما از ثواب اعمال یاران امام ظاهر شما در دولت حق، بیشتر است با اینکه ما و آنها یک دین داریم و آنهم دین خداست؟ حضرت فرمود: شما در پذیرفتن دین خدا و نماز و روزه و حج و هر عمل و عبادتى بطور پنهانى بر آنها پیشى گرفتید، با امامى که امامتش بر مردم پوشیده است بسر میبرید و از وى پیروى میکنید و منتظر ظهور دولت حق هستید، در حالى که از سلاطین جور بر جان امام و خودتان خائف میباشید.
نگاه میکنید بحق امام خود و حق خودتان که در دست ستمگران است و نگذاشته‏اند شما بآن برسید و شما را در امر دنیا و کسب معیشت مستأصل کرده‏اند، مع هذا شما با صبر و عبادت و اطاعت پروردگار و ترس از دشمنان میگذرانید روى این جهات خداوند ثواب اعمال شما را افزون گردانیده است. پس خوش بحال شما! عرضکردم: قربانت گردم! بنا بر این آرزو نمى‏کنم که در ظهور دولت حق از اصحاب قائم علیه السّلام باشم، زیرا ما در روزگار امامت شما بسر میبریم و با پیروى از شما (که با تقیه زندگى مى‏کنید) ثواب اعمال ما از ثواب اعمال آنها که در دولت حق مى‏باشند بیشتر است. فرمود: آیا دوست نمیدارید حق آشکار شود و عدالت در دنیا گسترش یابد و حال عموم مردم نیکو گردد، و خداوند هدفها را یکى کند و دلهاى پراکنده را با هم پیوند دهد و کسى در زمین خدا معصیت نکند و حدود الهى در میان مردم جارى گردد، و حق باهلش منتقل شود، و صاحب حق آن را آشکار سازد تا آنکه از ترس کسى چیزى پوشیده نماند؟! اى عمار! بخدا قسم هر کس از شما با این عقیده که شما دارید بمیرد، از بسیارى از آنها که در جنگ بدر و احد حاضر بودند، افضل و بهتر است، پس مژده باد

ٍ2 -عَنْ مُحَمَّدٍ الْوَاسِطِیِّ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ عَنْ آبَائِهِ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ‏
 أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏

2 -و نیز در کمال الدین از حضرت موسى بن جعفر از پدران بزرگوارش روایت نموده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: بهترین عملهاى امت من انتظار فرج از جانب خداست‏

3-ِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ‏
 سَأَلْتُهُ عَنْ شَیْ‏ءٍ مِنَ الْفَرَجِ فَقَالَ أَ لَیْسَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَجِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِین‏

3-نیز در کتاب مزبور از محمد بن فضیل نقل میکند که گفت: از حضرت رضا علیه السّلام پرسیدم فرج ما کى فرا میرسد؟ فرمود: آیا انتظار فرج کشیدن؛ فرج نیست.
خداوند میفرماید: «فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ» (یعنى انتظار فرج با توجه بامر الهى در این آیه شریفه خود یکنوع فرج است) این روایت در تفسیر عیاشى هم آمده است. خبر ابراهیم کوفى‏
4-ِّ عَنْ أَبِی إِبْرَاهِیمَ الْکُوفِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَکُنْتُ عِنْدَهُ إِذْ دَخَلَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع وَ هُوَ غُلَامٌ فَقُمْتُ إِلَیْهِ وَ قَبَّلْتُ رَأْسَهُ وَ جَلَسْتُ فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا بَا إِبْرَاهِیمَ أَمَا إِنَّهُ صَاحِبُکَ مِنْ بَعْدِی أَمَا لَیَهْلِکَنَّ فِیهِ أَقْوَامٌ وَ یَسْعَدُ آخَرُونَ فَلَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَهُ وَ ضَاعَفَ عَلَى رُوحِهِ الْعَذَابَ أَمَا لَیُخْرِجَنَّ اللَّهُ مِنْ صُلْبِهِ خَیْرَ أَهْلِ الْأَرْضِ فِی زَمَانِهِ بَعْدَ عَجَائِبَ تَمُرُّ بِهِ حَسَداً لَهُ وَ لَکِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ یُخْرِجُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مِنْ صُلْبِهِ تَکْمِلَةَ اثْنَیْ عَشَرَ إِمَاماً مَهْدِیّاً اخْتَصَّهُمُ اللَّهُ بِکَرَامَتِهِ وَ أَحَلَّهُمْ دَارَ قُدْسِهِ الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِی عَشَرَ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص یَذُبُّ عَنْهُ فَدَخَلَ رَجُلٌ مِنْ مَوَالِی بَنِی أُمَیَّةَ فَانْقَطَعَ الْکَلَامُ وَ عُدْتُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً أُرِیدُ اسْتِتْمَامَ الْکَلَامِ فَمَا قَدَرْتُ عَلَى ذَلِکَ فَلَمَّا کَانَ مِنْ قَابِلٍ دَخَلْتُ عَلَیْهِ وَ هُوَ جَالِسٌ فَقَالَ لِی یَا أَبَا إِبْرَاهِیمَ هُوَ الْمُفَرِّجُ لِلْکَرْبِ عَنْ شِیعَتِهِ بَعْدَ ضَنْکٍ شَدِیدٍ وَ بَلَاءٍ طَوِیلٍ وَ جَوْرٍ فَطُوبَى لِمَنْ أَدْرَکَ ذَلِکَ الزَّمَانَ وَ حَسْبُکَ یَا أَبَا إِبْرَاهِیمَ قَالَ أَبُو إِبْرَاهِیمَ فَمَا رَجَعْتُ بِشَیْ‏ءٍ أَسَرَّ إِلَیَّ مِنْ هَذَا وَ لَا أَفْرَحَ لِقَلْبِی مِنْه‏
4-همچنین صدوق در کمال الدین از ابو ابراهیم کوفى روایت نموده که گفت:
خدمت حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام نشسته بودم دیدم موسى بن جعفر که در آن وقت بچه بود وارد گشت. من از جا برخاستم و سر مبارک او را بوسیدم و سپس نشستم‏
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: اى ابو ابراهیم! این کودک بعد از من امام تو است.
آگاه باش! که قومى در باره او از دین خود منحرف میشوند و جمعى دیگر بسعادت میرسند. خداوند قاتل او را لعنت کند و عذاب او را افزون گرداند.
آگاه باش که خداوند بعد از کارهاى عجیبى که از راه حسد بر وى میگذرد، کسى را که در زمان خود بهترین مردم روى زمین باشد از صلب وى پدید آورد.
خداوند آنچه را خواسته است عملى میسازد، هر چند اهل شرک ناخوش بدارند.
خداوند بقیه دوازده امام مهدى را که ببزرگوارى ممتاز گردانیده و جایگاه مقدسى بآنها روزى نموده از وى بوجود آورد. کسى که منتظر ظهور امام دوازدهم باشد، مانند کسى است که با شمشیر برهنه در رکاب پیغمبر، دشمن را از حضرتش دفع میکند.
در این وقت مردى از دوستان بنى امیه وارد گشت و حضرت هم سخن خود را قطع فرمود بعد از آن پانزده مرتبه خدمت امام جعفر صادق علیه السّلام رسیدم تا سخن آن روز را تکمیل فرماید ولى میسر نگردید.
چون سال بعد بخدمتش رسیدم، دیدم حضرت نشسته است. در آن حال فرمود: اى ابو ابراهیم! ... او کسى است که بعد از تنگى طاقت فرسا و بلا و ظلم طولانى شیعیان خود را از غم نجات میدهد. پس خوش بحال آنها که آن زمان را درک کنند. اى ابو ابراهیم همین قدر بس است!! ابو ابراهیم گفت: چنان خوشحال شدم که هیچ گاه بدان گونه از خدمتش برنگشته بودم‏
5-ٍ عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ مُوسَى وَ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص طُوبَى لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ یَتَوَلَّى وَلِیَّهُ وَ یَتَبَرَّأُ مِنْ عَدُوِّهِ وَ یَتَوَلَّى الْأَئِمَّةَ الْهَادِیَةَ مِنْ قَبْلِهِ أُولَئِکَ رُفَقَائِی وَ ذُو وُدِّی وَ مَوَدَّتِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَیَّ قَالَ رِفَاعَةُ وَ أَکْرَمُ خَلْقِ اللَّهِ عَلَی‏
5 -شیخ الطائفة در غیبت از رفاعة بن موسى و معاویة بن وهب از حضرت صادق و آن حضرت از پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله روایت کرده که فرمود: خوش بحال کسى که قائم اهل بیت مرا درک میکند در حالى که پیش از قیامش از وى پیروى مینموده، دوست او را دوست میداشته و از دشمنش بیزارى مى‏جسته و تمام ائمه قبل از او را دوست داشته است. آنها رفیقان و دوستان من و گرامى‏ترین امت من میباشند. رفاعه گفت: حضرت فرمود: آنها در نزد من گرامى‏ترین خلق خدا هستند
6-عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏
 سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُم‏
6-و نیز در غیبت شیخ طوسى از عبد اللَّه بن سنان از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام روایت کرده که رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
سیاتى قوم من بعدکم الرّجل الواحد منهم له اجر خمسین منکم‏
یعنى: مردمى بعد از شما خواهند آمد که یک مرد آنها ثواب پنجاه نفر از شما دارند. اصحاب عرضکردند: یا رسول اللَّه! ما در جنگ بدر و احد و حنین در رکاب شما پیکار کرده‏ایم و قرآن در میان ما نازل شده است (یعنى چطور مى‏شود که مردمى بیایند که یکنفر آنها ثواب پنجاه نفر ما را داشته باشند؟) فرمود آنچه را آنها متحمل میگردند اگر شما ببینید، نمى‏توانید مانند آنها صبر کنید!
7-عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ قِنْوَةَ ابْنَةِ رُشَیْدٍ الْهَجَرِیِّ قَالَتْ‏
 قُلْتُ لِأَبِی مَا أَشَدَّ اجْتِهَادَکَ فَقَالَ یَا بُنَیَّةِ سَیَجِی‏ءُ قَوْمٌ بَعْدَنَا بَصَائِرُهُمْ فِی دِینِهِمْ أَفْضَلُ مِنِ اجْتِهَادِ أَوَّلِیهِم‏
7 -برقى در کتاب «محاسن» از ابو الجارود از «قنو» دختر رشید هجرى‏روایت کرده که گفت: بپدرم گفتم چقدر در امر دین جهد و کوشش دارى! پدرم گفت: دختر جان بعد از ما مردمى مى‏آیند که بصیرت آنها در امر دینشان بهتر از جهد و کوشش مردم قبل از آنهاست‏
8-ٍ عَنْ خَالِدٍ الْعَاقُولِیِّ فِی حَدِیثٍ لَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ‏
 فَمَا تَمُدُّونَ أَعْیُنَکُمْ فَمَا تَسْتَعْجِلُونَ أَ لَسْتُمْ آمِنِینَ أَ لَیْسَ الرَّجُلُ مِنْکُمْ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ فَیَقْضِی حَوَائِجَهُ ثُمَّ یَرْجِعُ لَمْ یُخْتَطَفْ إِنْ کَانَ مَنْ قَبْلَکُمْ عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ لَیُؤْخَذُ الرَّجُلُ مِنْهُمْ فَتُقْطَعُ یَدَاهُ وَ رِجْلَاهُ وَ یُصْلَبُ عَلَى جُذُوعِ النَّخْلِ وَ یُنْشَرُ بِالْمِنْشَارِ ثُمَّ لَا یَعْدُو ذَنْبَ نَفْسِهِ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیب
8-شیخ الطائفه در کتاب غیبت از خالد عاقولى در ضمن حدیثى منقول از حضرت صادق علیه السّلام مى‏فرماید: چرا چشم بآن دوخته‏اید و براى چه شتاب مى‏کنید؟ مگر تأمین ندارید؟ آیا این طور نیست که مردى از شما از خانه بیرون میرود و پس از انجام کارش دوباره بخانه برمیگردد، بدون اینکه خطرى باو رسیده باشد؟ اگر آنها که پیش از شما بودند مانند شما (در رفاه بودند و امنیت داشتند) هر مردى از آنها را میگرفتند و دست و پاى او را قطع میکردند، سپس بر تنه‏هاى نخل بدار میزدند و با اره بدو نیم مى‏کردند و او این بلاها را براى اصلاح نفس خود و کفاره گناهش بر خویشتن هموار مینمود. آنگاه این آیه شریفه را تلاوت فرمود: أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ یعنى آیا گمان کرده‏اید داخل بهشت میشوید، و حکایت مردمى که قبل از شما بودند بشما نرسیده است که بآنها سختى‏ها و رنجها رسید و چنان متزلزل شدند که پیغمبر و آنها که باو ایمان آوردند، گفتند چه وقت نصرت خداوند فرا میرسد؟ بدانید که نصرت خداوند نزدیک است‏

9-عَنِ الْحَکَمِ بْنِ عُیَیْنَةَ قَالَ لَمَّا قَتَلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع الْخَوَارِجَ یَوْمَ النَّهْرَوَانِ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ طُوبَى لَنَا إِذْ شَهِدْنَا مَعَکَ هَذَا الْمَوْقِفَ وَ قَتَلْنَا مَعَکَ هَؤُلَاءِ الْخَوَارِجَ «1» فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِی هَذَا الْمَوْقِفِ أُنَاسٌ لَمْ یَخْلُقِ اللَّهُ آبَاءَهُمْ وَ لَا أَجْدَادَهُمْ بَعْدُ فَقَالَ الرَّجُلُ وَ کَیْفَ یَشْهَدُنَا قَوْمٌ لَمْ یُخْلَقُوا قَالَ بَلَى قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ یَشْرَکُونَنَا فِیمَا نَحْنُ فِیهِ وَ یُسَلِّمُونَ لَنَا فَأُولَئِکَ شُرَکَاؤُنَا فِیمَا کُنَّا فِیهِ حَقّاً حَقّا
9 -در محاسن برقى از حکم بن عیینه روایت نموده که گفت: وقتى در جنگ نهروان امیر المؤمنین خوارج را بقتل رسانید، مردى بخدمت حضرت رسید حضرت فرمود: قسم بخداوندى که دانه را شکافت و آدمى را آفرید، مردمى در اینجا با ما آمده‏اند که هنوز خداوند پدران و نیاکان آنها را خلق نکرده است! آن مرد عرضکرد: مردمى که هنوز خلق نشده‏اند چگونه میتوانند با ما آمده باشند؟! فرمود:
آرى آنها مردمى هستند که در آخر الزمان میباشند و در این هدف که ما داریم آنها نیز شریک هستند و تسلیم ما میباشند: پس آنها در آن راه که ما گام برمیداریم شرکاى حقیقى و واقعى ما میباشند
10-عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِی قُرَّةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى إِبْرَاهِیمَ أَنَّهُ سَیُولَدُ لَکَ فَقَالَ لِسَارَةَ فَقَالَتْ أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِ أَنَّهَا سَتَلِدُ وَ یُعَذَّبُ أَوْلَادُهَا أَرْبَعَمِائَةِ سَنَةٍ بِرَدِّهَا الْکَلَامَ عَلَیَّ قَالَ فَلَمَّا طَالَ عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى وَ هَارُونَ یُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِینَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع هَکَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذْ لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَى مُنْتَهَاه‏
10- عیاشى در تفسیر خود از فضل بن ابى قره روایت نموده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم میفرمود: خداوند وحى فرستاد بحضرت ابراهیم که بزودى فرزندى براى تو متولد خواهد شد! ابراهیم هم بساره (همسرش) خبر داد: ساره گفت:
من پیر زن هستم! با این وصف خداوند وحى فرستاد بسوى ابراهیم که ساره بزودى فرزندى مى‏آورد و اولادش چهار صد سال گرفتار خواهند بود.
آنگاه حضرت فرمود: چون گرفتارى بنى اسرائیل بطول انجامید چهل صبح رو بدرگاه الهى آوردند بگریه و زارى پرداختند. خدا هم بموسى (و برادرش) هارون وحى فرستاد که (با امداد غیبى) آنها را از شر فرعون نجات دهد و صد و هفتاد سال از چهار صد سال گرفتارى آنها را برداشت. سپس امام ششم فرمود: همچنین شما هم اگر مثل بنى اسرائیل در درگاه خداوند بگریه و زارى بپردازید؛ خداوند فرج ما را نزدیک خواهد کرد. اما اگر چنین نباشید، این سختى تا پایان مدتش خواهد رسید

11-عَنْ عَوْفِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ یَوْمٍ یَا لَیْتَنِی قَدْ لَقِیتُ إِخْوَانِی فَقَالَ لَهُ أَبُو بَکْرٍ وَ عُمَرُ أَ وَ لَسْنَا إِخْوَانَکَ آمَنَّا بِکَ وَ هَاجَرْنَا مَعَکَ قَالَ قَدْ آمَنْتُمْ وَ هَاجَرْتُمْ وَ یَا لَیْتَنِی قَدْ لَقِیتُ إِخْوَانِی فَأَعَادَ الْقَوْلَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْتُمْ أَصْحَابِی وَ لَکِنْ إِخْوَانِی الَّذِینَ یَأْتُونَ مِنْ بَعْدِکُمْ یُؤْمِنُونَ بِی وَ یُحِبُّونِّی وَ یَنْصُرُونِّی وَ یُصَدِّقُونِّی وَ مَا رَأَوْنِی فَیَا لَیْتَنِی قَدْ لَقِیتُ إِخْوَانِی‏

11-شیخ مفید در «مجالس» از عوف بن مالک روایت نموده که گفت: روزى پیغمبر (ص) فرمود اى کاش من برادرانم را ملاقات میکردم. ابو بکر و عمر گفتند:
مگر ما برادران شما نیستیم که بتو ایمان آورده و هم با تو مهاجرت نمودیم؟
باز فرمود:
یا لیتنى قد لقیت اخوانى‏
سپس فرمود:
انتم اصحابى و لکن اخوانى الّذین یأتون من بعدکم یؤمنون بى و یحبّونى و ینصرونى و یصدّقونى و ما رأونى فیا لیتنى قد لقیت اخوانى‏
یعنى: اى کاش من برادران خود را میدیدم، آنها هم گفتار خود را تکرار کردند.
حضرت فرمود: شما اصحاب من هستید ولى برادران من کسانى میباشند که بعد از شما مى‏آیند و بمن ایمان مى‏آورند و مرا دوست دارند و یارى میکنند و تصدیق مینمایند و مرا هم ندیده‏اند اى کاش من برادران خود را میدیدم‏

12-ِ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ کَیْفَ أَنْتُمْ إِذَا وَقَعَتِ السَّبْطَةُ بَیْنَ الْمَسْجِدَیْنِ تَأْرِزُ الْعِلْمُ فِیهَا کَمَا تَأْرِزُ الْحَیَّةُ فِی جُحْرِهَا وَ اخْتَلَفَتِ الشِّیعَةُ بَیْنَهُمْ وَ سَمَّى بَعْضُهُمْ بَعْضاً کَذَّابِینَ وَ یَتْفُلُ بَعْضُهُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ فَقُلْتُ مَا عِنْدَ ذَلِکَ مِنْ خَیْرٍ قَالَ الْخَیْرُ کُلُّهُ عِنْدَ ذَلِکَ یَقُولُهُ ثَلَاثاً وَ قَدْ قَرُبَ الْفَرَج‏
12 -در غیبت نعمانى ابان بن تغلب از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرده که گفت: موقعى که فترتى بین دو مسجد روى داد، علم و دانش در آن فترت پوشیده گردد، چنان که مار در سوراخ خود پنهان مى‏شود و در میان شیعیان اختلاف پدید آید و یک دیگر را دروغگو بنامند و آب دهان بر وى هم بیاندازند. عرضکردم: پس در آن روز خیرى نیست. فرمود:
تمام خیر و خوبى در آن روز است. این را سه بار تکرار نمود، سپس فرمود: فرج و گشایش کار شما نزدیک است‏

13-ٍ عَنْ یَمَانٍ التَّمَّارِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیْبَةً الْمُتَمَسِّکُ فِیهَا بِدِینِهِ کَالْخَارِطِ لِشَوْکِ الْقَتَادِ بِیَدِهِ ثُمَّ أَوْمَأَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع بِیَدِهِ هَکَذَا قَالَ فَأَیُّکُمْ تُمْسِکُ شَوْکَ الْقَتَادِ بِیَدِهِ ثُمَّ أَطْرَقَ مَلِیّاً ثُمَّ قَالَ إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیْبَةً فَلْیَتَّقِ اللَّهَ عَبْدٌ عِنْدَ غَیْبَتِهِ وَ لْیَتَمَسَّکْ بِدِینِه‏
13 -نیز در غیبت نعمانى از حضرت صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: صاحب- الامر را غیبتى است که هر کس در غیبت وى بخواهد دین خود را حفظ کند، مثل اینست که درخت خاردار قتاد را با دست خود از خار صاف کند. سپس حضرت با دست اشاره کرد و فرمود: این طور! و فرمود: کدام یک از شما با دست خار درخت قتاد را چنگ زده است؟! آنگاه لحظه‏اى سکوت نمود و سپس فرمود: صاحب این امر (قائم آل محمد) غائب مى‏شود پس بهنگام غیبت او باید بندگان خدا از خدا بترسند و دین خود را از دست ندهند!

14-ِ عَنْ أَبِی الْمُرْهِفِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏
 هَلَکَتِ الْمَحَاضِیرُ قُلْتُ وَ مَا الْمَحَاضِیرُ قَالَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُقَرِّبُونَ وَ ثَبَتَ الْحِصْنُ عَلَى أَوْتَادِهَا کُونُوا أَحْلَاسَ بُیُوتِکُمْ فَإِنَّ الْفِتْنَةَ عَلَى مَنْ أَثَارَهَا وَ إِنَّهُمْ لَا یُرِیدُونَکُمْ بِحَاجَةٍ إِلَّا أَتَاهُمُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ لِأَمْرٍ یُعْرَضُ لَهُمْ‏
إیضاح المحاضیر جمع المحضیر و هو الفرس الکثیر العدو و المقربون بکسر الراء المشددة أی الذین یقولون الفرج قریب و یرجون قربه أو یدعون لقربه أو بفتح الراء أی الصابرون الذی فازوا بالصبر بقربه تعالى.
قوله ع و ثبت الحصن أی استقر حصن دولة المخالفین على أساسها بأن یکون المراد بالأوتاد الأساس مجازا و فی الکافی و ثبتت الحصا على أوتادهم أی سهلت لهم الأمور الصعبة کما أن استقرار الحصا على الوتد صعب أو أن أسباب دولتهم تتزاید یوما فیوما أی لا ترفع الحصا عن أوتاد دولتهم بل یدق بها دائما أو المراد بالأوتاد الرؤساء و العظماء أی قدر و لزم نزول حصا العذاب على عظمائهم.
قوله ع الفتنة على من أثارها أی یعود ضرر الفتنة على من أثارها أکثر من غیره کما أن بالغبار یتضرر مثیرها أکثر من غیره‏
14 -و نیز در غیبت نعمانى از ابو المرهف از حضرت صادق علیه السّلام روایت مینماید که فرمود: محاضیر بهلاکت مى‏افتند ... عرضکردم: محاضیر چیست؟
فرمود: آنها که «در باره ظهور» شتاب دارند. و مقرّبون نجات مى‏یابند، و سنگر بر شالوده خود ثابت میماند؛ شما همچون گلیم پاره‏هاى خانه خود باشید. که فتنه و آشوب بضرر عاملین آن تمام مى‏شود، هر گاه آنها قصد آزار شما نمایند خداوند آنها را بکارى مشغول مى‏سازد تا از آن فکر درگذرند.
مؤلف: «محاضیر» جمع محضیر است و محضیر بمعنى اسب بسیار تندرو است (و شاید مقصود جماعت بسیارى باشد که همه شتاب دارند که حضرت زود قیام کند) و «مقرّبون» اگر بکسر راء باشد، یعنى کسانى که مى‏گویند فرج امام زمان نزدیک است و آرزوى نزدیک شدن وقت آن را دارند، یا دعا مى‏کنند که خدا تعجیل در فرج آن حضرت کند.
و چنانچه بفتح راء باشد بمعنى صابران و بردبارانى است که بواسطه صبر در انتظار ظهور آن حضرت نزد خداوند مقرب گشته‏اند جمله «سنگر بر شالوده خود ثابت میماند» بمعنى استقرار سنگر دولت مخالفین بر اساس خود است، که روزبروز کار آنها بالا مى‏گیرد. و جمله «زیرا فتنه بضرر عاملین آن تمام مى‏شود» باین معنى است که ضرر فتنه و آشوب دامن برانگیزنده آن را پیش از دیگران مى‏گیرد، چنان که غبار بیشتر بحلق پدید آورنده خود فرو میرود.

15-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ ذَاتَ یَوْمٍ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِمَا لَا یَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَایَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا یَعْنِی أئمة [الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِیمُ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِینَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً یَجِی‏ءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَة
15 -و نیز نعمانى در کتاب «غیبت» از ابو بصیر و او از حضرت صادق علیه السّلام روایت میکند که روزى فرمود: آیا شما را از چیزى مطلع نگردانم که خداوند عمل بندگانش را جز بوسیله آن؛ نمیپذیرد؟ من گفتم: بفرمائید بدانیم آن چیست؟ فرمود: آن گواهى دادن بیگانگى خدا و رسالت محمد صلّى اللَّه علیه و آله و اعتقاد بآنچه خدا فرموده و دوستى ما و بیزارى از دشمنان ما ائمه و تسلیم در برابر آنها و پارسائى و کوشش در امر دین و صبر و انتظار براى ظهور قائم ماست.
آنگاه فرمود: ما را دولتى است که هر گاه خداوند بخواهد آن را مى‏آورد.
سپس افزود: هر کس مشتاق است که از یاران قائم ما باشد، باید منتظر ظهور او باشد و پرهیز کارى پیشه سازد و داراى اخلاق نیکو باشد و بدین گونه انتظار آن روز کشد.
اگر در این حالت بمیرد و بعد از مرگ او قائم قیام نماید، ثواب کسى دارد که آن حضرت را درک کرده است. پس سعى کنید و منتظر باشید، خوش بحال شما اى مردمى که خداوند شما را مشمول رحمت خود گردانیده است! عقیده ثابت شیعیان‏

اللهم عجل لولیک الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏52    124    باب 22 فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان .....  ص : 122
1-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ یَوْمٍ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ اللَّهُمَّ لَقِّنِی إِخْوَانِی مَرَّتَیْنِ فَقَالَ مَنْ حَوْلَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ أَ مَا نَحْنُ إِخْوَانَکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَا إِنَّکُمْ أَصْحَابِی وَ إِخْوَانِی قَوْمٌ فِی آخِرِ الزَّمَانِ آمَنُوا وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَى دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الدُّجَى یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ غَبْرَاءَ مُظْلِمَة
مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار    متن    895    باب بیست و هفتم فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت و آنچه که شایسته است در آن زمان انجام داده شود
1-صفار در کتاب «بصائر الدرجات» از ابو بصیر و او از امام محمد باقر علیه السّلام روایت نموده که پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روزى در مجمعى از اصحاب دو بار فرمود:
اللّهم لقّنى اخوانى‏
: خداوندا! برادران مرا بمن بنمایان. اصحاب عرضکردند:
یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟
قال لا انّکم أصحابى و إخوانى قوم فی آخر الزّمان آمنوا بى و لم یرونى‏
. فرمود: نه! شما اصحاب من میباشید، برادران من مردمى در آخر الزمان هستند که بمن ایمان مى‏آورند، با اینکه مرا ندیده‏اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، بمن شناسانده است.
ثابت ماندن یکى از آنها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است. و یا مانند کسى است که پاره‏اى از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاهدارد. آنها چراغهاى شب تار میباشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تارى نجات میدهد

ٍ 2-عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ  الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ قَالَ مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَق‏
2 -صدوق در کمال الدین از داود بن کثیر و او از حضرت صادق علیه السّلام نقل میکند که: در تفسیر این آیه شریفه هُدىً لِلْمُتَّقِینَ  الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ فرمود: آنها که ایمان به غیب مى‏آورند کسانى هستند که اعتقاد بقیام قائم آل محمد دارند

3-عَنْ یَحْیَى بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ قَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الم  ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ  الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ فَقَالَ الْمُتَّقُونَ شِیعَةُ عَلِیٍّ ع وَ الْغَیْبُ فَهُوَ الْحُجَّةُ الْغَائِبُ وَ شَاهِدُ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَأَخْبَرَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ الْآیَةَ هِیَ الْغَیْبُ وَ الْغَیْبُ هُوَ الْحُجَّةُ وَ تَصْدِیقُ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَ أُمَّهُ آیَةً یَعْنِی حُجَّةً
بیان قوله و شاهد ذلک کلام الصدوق رحمه الله

3-و نیز در آن کتاب از یحیى بن ابو القاسم روایت نموده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام معنى این آیه شریفه الم  ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ،  الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ را پرسیدم. فرمود: (متقین) شیعیان على علیه السّلام و (غیب) حجة غائب است. آنگاه صدوق میگوید: دلیل آن، این آیه است:
وَ یَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ یعنى: میگویند چه میشد اگر آیه‏اى از خدایش بر او نازل میگردید؟ بگو غیب از آن خداوند است. پس منتظر باشید که من نیز با شما منتظرم زیرا خداوند در اینجا خبر میدهد که آن آیه (و علامت که مردم میخواستند) عبارت از «غیب» است و غیب هم «حجت» میباشد. مصداق آن، این آیه است: «وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَ أُمَّهُ آیَةً» یعنى ما پسر مریم (حضرت عیسى) و مادرش را آیتى قرار دادیم و آیه در اینجا بمعنى «حجت» است‏

4-عَنِ الْبَاقِرِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَج‏
4 -هم در کتاب مزبور از صالح بن عقبه و او از پدرش از حضرت امام محمد باقر و آن حضرت از پدران بزرگوارش علیهم السلام نقل کرده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
افضل العبادة انتظار الفرج‏
یعنى: بهترین عبادتها انتظار فرج (آل محمد) است‏

5-عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ النَّبِیُّ ص لِعَلِیٍّ ع یَا عَلِیُّ وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ یَقِیناً- «1» قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِی بَیَاض‏

5-و نیز در آن کتاب از حضرت صادق و آن حضرت از پدرانش روایت نموده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بامیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: یا على آنها که بیش از همه در امور دینى یقین دارند، مردمى در آخر الزمان مى‏باشند که پیغمبر را ندیده‏اند و حجت خدا هم از نظر آنها پنهان گردیده است، مع هذا بوسیله سیاهى که در سفیدى است (یعنى سطور کتابهاى دینى خواه قرآن و خواه اخبار) ایمان مى‏آورند

 6-المحاسن السِّنْدِیُّ عَنْ جَدِّهِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ مَاتَ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ قَالَ هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ ثُمَّ سَکَتَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ کَمَنْ کَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص‏

6-برقى در کتاب «محاسن» از سندى و او از جدش نقل میکند که بحضرت صادق علیه السّلام عرضکردم: چه میفرمائید در باره کسى که در حال انتظار ظهور قائم شما بمیرد؟
فرمود: او مثل کسى است که با قائم در خیمه‏اش باشد. سپس حضرت لحظه‏اى سکوت کرد. و آنگاه فرمود: او مانند کسى است که با پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بوده است.

7-عَنْ عَلَاءِ بْنِ سَیَابَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ ع‏
 7-و نیز در محاسن برقى است که علاء بن سیابه گفت: حضرت صادق علیه السّلام فرمود:
کسى که منتظر ظهور قائم باشد و بر این عقیده بمیرد مانند کسى است که در خیمه قائم مى‏باشد. در کمال الدین و غیبت نعمانى هم این روایت با اسناد دیگر آمده است. خبر عبد الحمید واسطى‏

ِ 8-عَنِ الْفَیْضِ بْنِ الْمُخْتَارِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ کَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَیْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص‏

8-هم در آن کتاب از فیض بن مختار نقل شده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم میفرمود: هر کس از شما بمیرد در حالى که منتظر ظهور قائم آل محمد باشد مثل کسى است که با قائم در خیمه‏اش باشد.
سپس لحظه‏اى سکوت نموده و آنگاه فرمود: نه! بلکه مانند کسى است که در رکاب او شمشیر زده است. بعد از آن فرمود: نه بخدا. بدانید که او همچون کسى است که در رکاب پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بعزّ شهادت نائل گشته است‏

9-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا دَخَلَ سَلْمَانُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ الْکُوفَةَ وَ نَظَرَ إِلَیْهَا ذَکَرَ مَا یَکُونُ مِنْ بَلَائِهَا حَتَّى ذَکَرَ مُلْکَ بَنِی أُمَیَّةَ وَ الَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ ثُمَّ قَالَ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَالْزَمُوا أَحْلَاسَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى یَظْهَرَ الطَّاهِرُ بْنُ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ ذُو الْغَیْبَةِ الشَّرِیدُ الطَّرِید

9-شیخ طوسى در کتاب غیبت از ابو بصیر روایت میکند که حضرت صادق علیه السّلام فرمود: موقعى که سلمان رضى اللَّه عنه وارد کوفه شد و بآن شهر نظر افکند، مصیبتهاى کوفه را که بعدها میباید پدید آید براى مردم بیان کرد حتى (فجایع) سلطنت بنى امیه و خلفاى بعد از آنها را نیز ذکر نمود و آنگاه گفت: چون کار باینجا کشید با گلیمهاى خانه خود بسر برید تا وقتى که پاک نهاد پسر پاکزاد پاکیزه سرشت که غیبت میکند و از وطن و بستگانش دور میماند، آشکار شود. خبر عمار ساباطى‏

اللهم عجل لولیک الفرج

ادامه مطلب را هم بخانید

بسم الله الر حمن الرحیم

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏52    122    باب 22 فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان .....  ص : 122

ِّ عَنْ أَبِی خَالِدٍ الْکَابُلِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ تَمْتَدُّ الْغَیْبَةُ بِوَلِیِّ اللَّهِ الثَّانِی عَشَرَ مِنْ أَوْصِیَاءِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ الْأَئِمَّةِ بَعْدَهُ یَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ ع انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج‏

مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار    متن    893    باب بیست و هفتم فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت و آنچه که شایسته است در آن زمان انجام داده شود

 احمد بن على بن ابى طالب طبرسى در کتاب احتجاج از ابو حمزه ثمالى و او از ابو خالد کابلى روایت میکند که امام زین العابدین علیه السّلام فرمود: غیبت بوسیله دوازدهمى از جانشینان رسول خدا و امامان بعد از او ممتد مى‏شود. اى ابو خالد مردم زمان او که معتقد بامامت وى میباشند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمانها بهترند، زیرا خداوند عقل و فهمى بآنها داده که غیبت در نزد آنها حکم مشاهده را دارد! خداوند آنها را در آن زمان مثل کسانى میداند که با شمشیر در پیش روى پیغمبر (علیه دشمنان دین) پیکار کرده‏اند، آنها مخلصان حقیقى و شیعیان راستگوى ما هستند که مردم را بطور آشکار و نهان بدین خدا میخوانند. و هم فرمود: انتظار فرج بزرگترین فرج است‏

اللهم عجل لولیک الفرج

در ادامه مطلب دو روایت ادامه مطلب...