بسم الله الرحمن الرحیم
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج52 124 باب 22 فضل انتظار الفرج و مدح الشیعة فی زمان الغیبة و ما ینبغی فعله فی ذلک الزمان ..... ص : 122
1-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ یَوْمٍ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ اللَّهُمَّ لَقِّنِی إِخْوَانِی مَرَّتَیْنِ فَقَالَ مَنْ حَوْلَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ أَ مَا نَحْنُ إِخْوَانَکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَا إِنَّکُمْ أَصْحَابِی وَ إِخْوَانِی قَوْمٌ فِی آخِرِ الزَّمَانِ آمَنُوا وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَى دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الدُّجَى یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ غَبْرَاءَ مُظْلِمَة
مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار متن 895 باب بیست و هفتم فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت و آنچه که شایسته است در آن زمان انجام داده شود
1-صفار در کتاب «بصائر الدرجات» از ابو بصیر و او از امام محمد باقر علیه السّلام روایت نموده که پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روزى در مجمعى از اصحاب دو بار فرمود:
اللّهم لقّنى اخوانى
: خداوندا! برادران مرا بمن بنمایان. اصحاب عرضکردند:
یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟
قال لا انّکم أصحابى و إخوانى قوم فی آخر الزّمان آمنوا بى و لم یرونى
. فرمود: نه! شما اصحاب من میباشید، برادران من مردمى در آخر الزمان هستند که بمن ایمان مىآورند، با اینکه مرا ندیدهاند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، بمن شناسانده است.
ثابت ماندن یکى از آنها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است. و یا مانند کسى است که پارهاى از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاهدارد. آنها چراغهاى شب تار میباشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تارى نجات میدهد
ٍ 2-عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ قَالَ مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَق
2 -صدوق در کمال الدین از داود بن کثیر و او از حضرت صادق علیه السّلام نقل میکند که: در تفسیر این آیه شریفه هُدىً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ فرمود: آنها که ایمان به غیب مىآورند کسانى هستند که اعتقاد بقیام قائم آل محمد دارند
3-عَنْ یَحْیَى بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ قَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ فَقَالَ الْمُتَّقُونَ شِیعَةُ عَلِیٍّ ع وَ الْغَیْبُ فَهُوَ الْحُجَّةُ الْغَائِبُ وَ شَاهِدُ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ فَأَخْبَرَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَّ الْآیَةَ هِیَ الْغَیْبُ وَ الْغَیْبُ هُوَ الْحُجَّةُ وَ تَصْدِیقُ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَ أُمَّهُ آیَةً یَعْنِی حُجَّةً
بیان قوله و شاهد ذلک کلام الصدوق رحمه الله
3-و نیز در آن کتاب از یحیى بن ابو القاسم روایت نموده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام معنى این آیه شریفه الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ، الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ را پرسیدم. فرمود: (متقین) شیعیان على علیه السّلام و (غیب) حجة غائب است. آنگاه صدوق میگوید: دلیل آن، این آیه است:
وَ یَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ یعنى: میگویند چه میشد اگر آیهاى از خدایش بر او نازل میگردید؟ بگو غیب از آن خداوند است. پس منتظر باشید که من نیز با شما منتظرم زیرا خداوند در اینجا خبر میدهد که آن آیه (و علامت که مردم میخواستند) عبارت از «غیب» است و غیب هم «حجت» میباشد. مصداق آن، این آیه است: «وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَ أُمَّهُ آیَةً» یعنى ما پسر مریم (حضرت عیسى) و مادرش را آیتى قرار دادیم و آیه در اینجا بمعنى «حجت» است
4-عَنِ الْبَاقِرِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَج
4 -هم در کتاب مزبور از صالح بن عقبه و او از پدرش از حضرت امام محمد باقر و آن حضرت از پدران بزرگوارش علیهم السلام نقل کرده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
افضل العبادة انتظار الفرج
یعنى: بهترین عبادتها انتظار فرج (آل محمد) است
5-عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ النَّبِیُّ ص لِعَلِیٍّ ع یَا عَلِیُّ وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ یَقِیناً- «1» قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِی بَیَاض
5-و نیز در آن کتاب از حضرت صادق و آن حضرت از پدرانش روایت نموده که پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بامیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: یا على آنها که بیش از همه در امور دینى یقین دارند، مردمى در آخر الزمان مىباشند که پیغمبر را ندیدهاند و حجت خدا هم از نظر آنها پنهان گردیده است، مع هذا بوسیله سیاهى که در سفیدى است (یعنى سطور کتابهاى دینى خواه قرآن و خواه اخبار) ایمان مىآورند
6-المحاسن السِّنْدِیُّ عَنْ جَدِّهِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ مَاتَ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ قَالَ هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ ثُمَّ سَکَتَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ کَمَنْ کَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص
6-برقى در کتاب «محاسن» از سندى و او از جدش نقل میکند که بحضرت صادق علیه السّلام عرضکردم: چه میفرمائید در باره کسى که در حال انتظار ظهور قائم شما بمیرد؟
فرمود: او مثل کسى است که با قائم در خیمهاش باشد. سپس حضرت لحظهاى سکوت کرد. و آنگاه فرمود: او مانند کسى است که با پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بوده است.
7-عَنْ عَلَاءِ بْنِ سَیَابَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ ع
7-و نیز در محاسن برقى است که علاء بن سیابه گفت: حضرت صادق علیه السّلام فرمود:
کسى که منتظر ظهور قائم باشد و بر این عقیده بمیرد مانند کسى است که در خیمه قائم مىباشد. در کمال الدین و غیبت نعمانى هم این روایت با اسناد دیگر آمده است. خبر عبد الحمید واسطى
ِ 8-عَنِ الْفَیْضِ بْنِ الْمُخْتَارِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ کَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَیْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص
8-هم در آن کتاب از فیض بن مختار نقل شده که گفت: از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم میفرمود: هر کس از شما بمیرد در حالى که منتظر ظهور قائم آل محمد باشد مثل کسى است که با قائم در خیمهاش باشد.
سپس لحظهاى سکوت نموده و آنگاه فرمود: نه! بلکه مانند کسى است که در رکاب او شمشیر زده است. بعد از آن فرمود: نه بخدا. بدانید که او همچون کسى است که در رکاب پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بعزّ شهادت نائل گشته است
9-عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا دَخَلَ سَلْمَانُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ الْکُوفَةَ وَ نَظَرَ إِلَیْهَا ذَکَرَ مَا یَکُونُ مِنْ بَلَائِهَا حَتَّى ذَکَرَ مُلْکَ بَنِی أُمَیَّةَ وَ الَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ ثُمَّ قَالَ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَالْزَمُوا أَحْلَاسَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى یَظْهَرَ الطَّاهِرُ بْنُ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ ذُو الْغَیْبَةِ الشَّرِیدُ الطَّرِید
9-شیخ طوسى در کتاب غیبت از ابو بصیر روایت میکند که حضرت صادق علیه السّلام فرمود: موقعى که سلمان رضى اللَّه عنه وارد کوفه شد و بآن شهر نظر افکند، مصیبتهاى کوفه را که بعدها میباید پدید آید براى مردم بیان کرد حتى (فجایع) سلطنت بنى امیه و خلفاى بعد از آنها را نیز ذکر نمود و آنگاه گفت: چون کار باینجا کشید با گلیمهاى خانه خود بسر برید تا وقتى که پاک نهاد پسر پاکزاد پاکیزه سرشت که غیبت میکند و از وطن و بستگانش دور میماند، آشکار شود. خبر عمار ساباطى
اللهم عجل لولیک الفرج
ادامه مطلب را هم بخانید
