قران کریم می گوید:" قل إن کنتم تحبّون الله فاتّبعونی یُحببکم الله و یغفر لکم ذنوبکم والله غفور رحیم" [8] واضح است که تمام پیامبران و در رأسشان خاتم الانبیاء و المرسلین کسانی هستند که خداوند آنها را بر صراط مستقیم هدایت کرده است، بر این اساس صراط مستقیمی که به خدا منتهی می شود، راه پیروی از خاتم الانبیاء است،" و ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا"[9]، ولیکن رسول اکرم (ص) چگونگی پیروی از او در مسیر صراط مستقیم و رهایی از گمراهی را با این سخن روشن نموده است: "من در میان شما دو امانت بر جای می گذارم، که تا زمانی که بعد از من به آن دو تمسّک جویید گمراه نخواهید شد، کتاب خدا، (ریسمانی که از آسمان به زمین کشیده شده)، و اهل بیتم، که این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا نزد حوض کوثر بر من وارد شوند، بنگرید چگونه بعد از من با این دو رفتار می کنید"...

مفهوم این سخن خاتم الانبیاء این است که عامل نجات بخش از گمراهی فقط تمسّک به قرآن و عترت اوست و لذا در دعا می خوانیم "اللهم عرفنی نفسک فإنک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف رسولک، اللهم عرفنی رسولک ،فإنک أن لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک، اللهم عرفنی حجتک فإنک إن لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی"[10] خدایا خودت را بر من بشناسان چون که اگر خودت را بر من نشناسانی رسولت را نخواهم شناخت، خدایا رسولت را بر من بشناسان که اگر رسولت را بر من نشناسانی حجتت را نخواهم شناخت، خدایا حجتت را بر من بشناسان که اگر حجتت را بر من نشناسانی از دینم گمراه خواهم شد"...

«پس آنچه که انسان را از گمراهی نجات می دهد و به صراط مستقیم هدایت می کند، شناخت خدا و رسول و حجت او در هر زمان است»

سپس قرآن حقیقت دیگری را در مورد انسان روشن می کند و می گوید: " لقد خلقنا الانسان فی آحسن تقویم ثمّ رددناه إلی اسفل سافلین"[11] انسان که در نشئه دنیوی خود در اسفل سافلین و در پایین ترین درجه حیات زندگی می کند، باید بعد از اینکه هدف و راه برایش مشخص شد از اسفل سافلین به بالا برود" إلیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه"[12] و این صعود مکانی نیست، بلکه معنوی است، صعود به بالا گاهی مکانی است مثل زمانی که به بالای تپه ای صعود می کنیم، و یا صعود معنوی است، مانند سخن خداوند در مورد ادریس (ع) : "و رفعناه مکاناً علیّاً"[13]؛ زیرا مراد این آیه، بلندی مکانی نیست، بلکه ارتفاع جایگاه او نزد خدای تعالی است. از اینجا می فهمیم که قرآن و روایات وارده از پیامبر (ص) گفته اند که این ارتقاء به ساحت قدس الهی احتیاج به ریسمانی دارد، چنانکه خدای تعالی می فرماید:" و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا"[14]، برای آگاهی از این ریسمان که قرآن ما را به چنگ زدن به آن فرمان داده باید دوباره به حدیث ثقلین برگردیم که هر دو مذهب شیعه و سنّی آن را متواتر و مقبول می دانند تا از حقیقت و منظور خداوند از ریسمان آگاه شویم؛ رسول الله (ص) در خطبه مشهور حجة الوداع می فرماید: "من در بین شما دو امانت {ثقل} بر جای می گذارم، ثقل اکبر قرآن است و ثقل اصغر عترت و اهل بیت من هستند، این دو حبل الله هستند که بین شما و خدای عز و جلّ  کشیده شده است، تا زمانی که شما به آن متمسک می شوید گمراه نخواهید شد"،در اینجا رسول اعظم (ص) از قرآن و عترت به عنوان یک ریسمان واحد تعبیر می کند و نه دو تا، یعنی تمسک به عترت چیزی غیر از تمسک به قرآن نیست، بلکه این دو یک حقیقت واحد می باشند، و فرق بین آنها این است که عترت پیامبر همان قرآن ناطق می باشند و قرآن همان عترت صامت است، لذا از امام صادق (ع) در ذیل این آیه :"إن هذا القرآن یهدی للتی هی أقوم"[15] روایت شده که فرمودند: " قرآن به سوی امام هدایت می کند."

بر این اساس مقصود از آنچه در تفسیر عیاشی به روایت از امام صادق (ع) آمده که:" صراط مستقم امیر المؤمنین علی (ع) است" را می توانیم بفهمیم، همین طور در العانی از امام صادق (ع) روایت شده که فرمودند:" آن راه معرفت خداست، و آن شامل دو صراط است، یکی در دنیا و یکی در آخرت، اما منظور از صراط دنیا، امام واجب الاطاعه است، که هر کس او را در دنیا بشناسد و به امر او اقتدا نماید، از صراطی که پل روی جهنم است، به آسانی می گذرد، و هر کس که او را در دنیا نشناسد، در آخرت پایش بر پل صراط می لغزد و در آتش جهنم می افتد". از امام سجاد نیز روایت شده که " ما درهای خدا و صراط مستقیم اوییم، ما صندوق علم و زبان وحی و ارکان توحید و جایگاه سرّ خداوند هستیم"...

بنابراین انسان مسافر به سوی خداست، و برای رسیدن به او و قرب و لقای او این همه رنج می کشد وسختی ها را به جان می خرد، ولیکن این هدف محقق نخواهد شد، مگر با پیروی از قرآن و عترت پاک پیامبر (ص) که ریسمان صعود به سوی خدا هستند، بعد از این مقدمات، منطقی است که امام مهدی (عج) خیر البشر در زمان غیبت و عصر ظهور می باشد و اینکه او بهترین انسانها در علم و عمل و عدل نسبت به تمام پیامبران که در بینشان نبی اسلام است، می باشد...

در اینجا می شنویم از او که می گوید: هر کس با من در مورد آدم محاجه نماید، من شایسته ترین مردم نسبت به آدم هستم و هر کس با من در مورد نوح محاجه نماید من بهترین انسانها نسبت به نوح هستم و هر کس با من در مورد ابراهیم محاجه نماید، من بهترین انسانها نسبت به ابراهیم هستم و هر کس با من در مورد محمد محاجه نماید، من بهترین انسانها نسبت به محمد هستم و هر با من در مورد کلّ پیامبران محاجه نماید، من بهترین انسانها نسبت به همه پیامبران هستم و ما می دانیم که قرآن به ما خبر داده نفس امیر المؤمنین امام علی (ع) همان نفس محمد (ص) و علی (ع) صراط مستقیم و میزان اعمال است، همانطور که امام مهدی (عج) پسر نهم امام حسین (ع) و رسول اکرم (ص) است که تصریح نموده :" حسین از من است و من از حسین هستم"...

بناربراین به این نتیجه حتمی می رسیم که نفس حسین (ع) همان نفس امام علی (ع) و در نتیجه امام مهدی (عج) نفس او نیز نفس امام علی (ع) است و در نتیجه او همان صراط مستقیم در دنیا و آخرت و راهی است که بر خدای سبحان دلالت دارد. 

ترجمه: سلام شیعه          

[1] - آیا پنداشتید که شما را بیهوده تافریدیم و اینکه شما به سوی ما بازگردانیده نمی شوید؟ {مؤمنون 115}

[2] - در حقیقت بازگشت به سوی پروردگار توست. {علق 8}

[3] - کسی که به دیدار خداوند امید دارد (بداند که) اجل (او از سوی) خدا آمدنی است. {عنکبوت 5}

[4] - کسانی که امید دیدار ما ندارند، و به زندگی دنیا دلخوش کرده و به آن اطمینان یافته اند، و کسانی که از آیات ما غافلند، جایگاهشان آتش است به سبب آنچه که انجام داده اند. {یونس7}

[5] - تا شما را بیازماید که کدامیک نیکوکارترید! {هود7}

[6] - پس هر که بخواهد بگرود و هر که بخواهد انکار کند. {کهف29}

[7] - ما را به صراط مستقیم هدایت کن. { حمد6}

[8] - بگو اگر خدا را دوست داریداز من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است{آل عمران31}

[9] - و آنچه را به شما داد، آن را بگیرید و از آنچه شما را بازداشت، بازایستید. {حشر7}

[10] - خدایا خودت را بر من بشناسان که اگر خودت را بر من نشناسانی رسولت را نخواهم شناخت، خدایا رسولت را بر من بشناسان که اگر رسولت را بر من نشناسانی حجتت را نخواهم شناخت، خدایا حجتت را بر من بشناسان که اگر حجتت را بر من نشناسانی از دینم گمراه خواهم شد" 

[11] - براستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم.{ تین4}

[12] - سخنان پاکیزه به سوی او بالا می رود و کار شایسته به آن رفعت می بخشد. {فاطر10}

[13] - و (ما) او را به مقامی بلند ارتقا دادیم. {مریم 57}

[14] - همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید. {آل عمران 103}

[15] - قطعاً این قرآن به {آیینی} که خود پایدارتر است راه می نماید. { اسراء 9}

اللهم عجل لولیک الفرج