|
منتظر واقعی به سبب عشق و ارادت به مولای خویش همة رنجها و دردهایش را به فراموشی می‌سپارد تا هر لحظه، خود را بیشتر برای واقعة عظیم و ناگهانی ظهور آماده کند.
آداب منتظران نور
انتظار فرج و ظهور آن حضرت
به فرمایش ائمه معصومین، علیهم‌السلام، قائم اهل‌بیت، مهدی، علیه‌السلام، است که واجب است در زمان غیبتش انتظار کشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد
انتظار ظهور یعنی: انتظار تحقق حق و عدالت، انتظار آمدن مصلح موعود و منجی عدالتگر و انتظار برای همة علامتها و نشانه‌های ظهور.
منتظر واقعی به سبب عشق و ارادت به مولای خویش همة رنجها و دردهایش را به فراموشی می‌سپارد تا هر لحظه، خود را بیشتر برای واقعة عظیم و ناگهانی ظهور آماده کند.
امام صادق، علیه‌السلام، فرموده‌اند:
بدرستی که ما را دولتی است که خداوند هر وقت بخواهد آن را (روی کار) می‌آورد، هر کس دوست می‌دارد از اصحاب قائم، علیه‌السلام، باشد باید که انتظار بکشد، از گناه پرهیز کند و با اخلاق پسندیده رفتار نماید. پس هر گاه از دنیا برود و قائم، علیه‌السلام، بپا خیزد، پاداش او همچون کسی خواهد بود که دوران حکومت آن حضرت را درک کرده باشد.
انتظار، حرکتی سازنده و زندگی‌بخش است که ما را وا می‌دارد به تلاش برای:
1. شناخت و معرفت حجّت خدا
2. کسب فضائل اخلاقی
3. تجدید عهد و پیمان با امام و مقتدا و مقام ولایت
4. آماده کردن زمینه برای ظهور امام عصر، علیه‌السلام، و....
آیا اگر مهمان بزرگ و محترمی به ما وعده دهد که در یکی از روزهای هفته به منزل ما خواهد آمد، از همان آغاز هفته با فراهم کردن وسایل پذیرایی و تزیین منزل و فرش و اثاثیه مناسب، منتظر آمدنش نخواهیم بود؟
آگر قطعاً بدانیم که آمدن او علامتهای آشکاری دارد، چطور؟ نسبت بین مؤمنان منتظر و امام منتظران نیز چنین است.
امام سجاد، علیه‌السلام، در وصف آنان می‌فرماید:
بدرستی که اهل زمانِ غیبت او که امامتش را باور دارند و منتظر ظهور اویند از مردم همة زمانها بهترند... آنان بحق مخلصانند و راستی که شیعیان ما هستند.
امام صادق، علیه‌السلام، نیز فرموده‌اند:
نزدیکترین حالات بندگان نزد خداوند و بیشترین خشنودی او از آنان هنگامی است که حجّت خدا را نبینند و جایگاه او را ندانند در حالی که می‌دانند که حجّت خدا از بین نرفته است... و البته خداوند می‌داند که دوستانش به تردید نمی‌افتند.
فضیلت و ثواب انتظار آنچنان است که امام سجاد، علیه‌السلام، در دعای عرفه، بعد از دعا برای امام زمان، علیه‌السلام، بر منتظران درود فرستاده، برای آنان دعا می‌کند و امام محمدباقر، علیه‌السلام، ثواب منتظران را با ثواب روزه‌دارِ شب زنده‌دار برابر می‌داند. پس واجب است که امر صاحب و مولای خویش را شب و روز انتظار داشته باشیم، در تمام طول سال آماده و چشم به راه آمدن آن عزیز دل باشیم و از ظهور او و رحمت خداوند ناامید نشویم که:
برترین عبادت مؤمن انتظار فرج داشتن از خداوند است.
خدمت کردن و یاری رساندن به امام زمان (علیه السلام)
در وجود مقدس حضرت ولی عصر(علیه السلام) اموری جمع است که هر کدام به تنهایی ما را بر آن می‌دارد که از یاری رساندن به امام و اطاعت از آن بزرگوار یک لحظه هم کوتاهی نکنیم. حضرت مهدی (علیه السلام) حق ولایت و جانشینی از جانب خدا و رسول او بر گردن ما دارد، حق ولی‌نعمت و واسطة نعمت بودن، حق معلّمی بزرگ و عالمی هدایتگر، حق پدری مهربان و دلسوز... و حق تمام نعمت‌های ظاهری و باطنی که به برکت وجود آن عزیز از آن برخورداریم و شکر و سپاسش بر ما لازم است و تلاش در جهت یاری رساندن به آن حضرت یکی از راه‌های ادای این حق بزرگ و شکر این نعمت گرانقدر است.
امام صادق(علیه السلام) در بین انواع عبادات آن را ترجیح داده و فرموده‌اند:
اگر دوران او را دریابم تمام مدت زندگانی‌ام او را خدمت خواهم کرد.
منظور از یاری کردن امام، اقدام کردن و همکاری نمودن در هر کاری است که مورد نظر و خواست آن بزرگوار باشد، لذا چگونگی این یاری کردن بر حسب زمانها و مکان‌های مختلف، تفاوت می‌کند:
یاری کردن در دوران غیبتش به گونه‌ای خاص انجام می‌گردد و در زمان حضورش نحوه دیگری دارد.
گاهی یاری کردن به وسیله پنهان داشتن اعتقاد به آن حضرت انجام می‌شود و گاه با برپایی مجالسی برای یادآوری نام و یاد او و زمانی به دعا کردن برای تعجیل در فرج و ظهورش. گاه با یاری دوستان و محبان و شیعیانش و گاهی با تألیف و نشر کتاب‌ها و....
البته یاری کردن وظیفه همه افراد است امّا در کار جمعی تأثیری هست که در کار فردی نیست
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در یکی از خطبه‌هایشان می‌فرمایند:
ای مردم اگر شما از یاری کردن حق از پای نمی‌نشستید و در کنار زدن باطل سستی نمی‌کردید، آنانکه بر شما نیرو یافتند، قوت نمی‌گرفتند ولی شما همچون بنی‌اسرائیل راه را گم کردید و به جانم سوگند که بعد از من سرگردانی شما چندین برابر خواهد شد از جهت اینکه حق را پشت سر نهادید و به بیگانگان پیوستید.
یاوران مهدی چنانکه در احادیث و روایات آمده است :
برادران پیغمبر خدا(ص) و گرامی‌ترین افراد امت او در قیامتند.
آنها برترین افراد در هر زمانند.
یقین آنها، قوی، ایمانشان، شگفت‌انگیز و صبرشان، عظیم است و ثواب عبادت‌هایشان چند برابر می‌شود.
به خاطر آنها بلایا رفع می‌شود و آسمان باران رحمتش را می‌بارد ... و اینها فقط گوشه‌ای از فضایل و برتری‌های یاوران و خدمتگزاران واقعی مولایمان حضرت صاحب‌الزمان (عج) است.
پس شایسته است که در اطاعت و خدمت به آن حضرت تلاش کنیم و بر تلاش و یاری خود دوام بخشیم و یاد آن عزیز را با طولانی شدن مدت آن فراموش نکنیم و از خدا بخواهیم تا ما را از یاوران واقعی حضرت مهدی (علیه السلام) قرار دهد.
تجدید بیعت با حضرت ولی عصر، عجّل‌الله تعالی فرجه الشریف
بیعت و تجدید عهد و میثاق با پیغمبر، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، و امام، علیه‌السلام، در احادیث و روایات اسلامی از جمله واجباتی است که بر گردن همه افراد، از مرد و زن نهاده شده است.
پیغمبر اکرم، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، فرموده‌اند:
هرکس بمیرد درحالی که نسبت به امام مسلمین بیعتی بر گردن او نباشد به مرگ جاهلیت مرده است .
در خطبه غدیر نیز آمده است مأموریت الهی پیامبر، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، و رسالت بزرگ ایشان زمانی به‌انجام رسید که دین اسلام را به فرمان خداوند در غدیر خم کامل نمودند.
رسول خدا، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، در این روز همة امت را (چه کسانی که حاضر بودند و چه غائب) به بیعت با امیرمؤمنان، امام حسن، امام حسین و امامان از فرزندان حسین، علیهم‌السلام، امر فرمود و عهد و پیمان به اطاعت ایشان را بر مردم واجب نمود، با وجود اینکه ائمه اطهار، علیهم‌السلام، معاصر اهل آن زمان نبودند.
البته بیعت، گاه به‌معنای دست دادن است که اگر در زمان حضور امام معصوم، علیه‌السلام، طلب شود بر همه افراد واجب است که اطاعت کنند.
از همین‌رو وقتی پیامبر اسلام، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، در روز غدیر و غیر آن مسلمانان را به بیعت کردن با امام، علیه‌السلام، فرا می‌خواند، به آن سبقت می‌گرفتند. حتی ایشان بعد از فتح مکه امر فرمود ظرف آبی آوردند، دست خود را در آن فرو برده، سپس آن را بیرون آورد، آنگاه به زنان فرمودند: دستهایتان را در این آب فرو ببرید که همین بیعت است.
و گاه بیعت با دل و زبان است، یعنی تصمیم قلبی محکم و ثابت بر اطاعت امر امام، علیه‌السلام، و یاری کردن او با نثار جان و مال و بر زبان آوردن آنچه دل بر آن نهاده‌ایم.
چنانکه رسول خدا، صلّی‌الله علیه‌وآله وسلم، وقتی دشواری بیعت همه مؤمنان با علی، علیه‌السلام، را دیدند به آنان امر فرمودند که با زبان، عهد و بیعت خود را اظهار کنند.
پس سزاوار است در دوران غیبت، دل به ولایت مولایمان امام زمان، عجّل‌الله تعالی‌فرجه، بسپاریم و هر روز عهد و بیعت خویش را با امام، علیه‌السلام، یادآور شویم.
چنانکه دعای عهد مشتمل بر تجدید بیعت برای حضرت صاحب‌الامر، عجّل‌الله تعالی‌فرجه، است و امام صادق، علیه‌السلام، درباره آن فرموده‌اند:
هرکس چهل روز این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم، علیه‌السلام، خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد کرد تا در رکاب آن جناب جهاد نماید...
همچنین مستحب است عهد و میثاق با آن حضرت را در روز جمعه تازه نماییم که در این روز خداوند برولایت امامان، علیهم‌السلام، از جهانیان پیمان گرفته است و ثواب کارهای نیک در آن دو برابر نوشته می‌شود و بدون تردید بیعت کردن از نیکوترین کارها و بهترین و کاملترین عبادتهاست و:
هرکس بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند خداوند او را پاداشی بزرگ خواهد داد
| 
