از سایت خبری تحلیلی سلام شیعه
اندوهگین بودن و گریستن در فراق امام عصر(علیه السلام)
از نشانه‌های دوستی و اشتیاق شیعیان به امام عصر (علیه السلام) و دلیل معرفت و محبت قلبی آنان به امام، اندوهگین بودن از فراق‌آن حضرت و گریستن بر مصیبت‌ها و رنج‌های ایشان است،
چنانکه در دیوان منسوب به آقا و مولایمان امیرالمؤمنین‌علی(علیه السلام) در بیان دلایل و نشانه‌های دوستی راستین آمده است:
و از نشانه‌ها: خندیدنش در میان مردم است، درحالیکه دلش مالامال از اندوه باشد.
همانطور که هر یک از دوستان و خویشان بر گردن ما حقی دارند و اگر به گرفتاری و مصیبتی مبتلا شوند، ما نیز به خاطرغم و اندوه آنان اندوهگین می‌شویم، مطمئناً این حق برای پیشوا و مولایمان، حضرت حجت (ع)، بر تمامی مؤمنین‌سزاوارتر است.
اگر بدانیم که غیبت طولانی امام چه محرومیت بزرگی را نصیب ما کرده است و تحمل این همه سال انتظار،چقدر برای خود ایشان سخت است، بدون شک روزها و شب‌هایمان بی‌ذکر یاد او نخواهد گذشت.
امام صادق (علیه السلام) درباره فضیلت اندوهگین بودن در فراق آن حضرت فرموده‌اند:
شخص مهموم به خاطر ما که غم و اندوهش از جهت ظلمی است که بر ما رفته، نفس کشیدنش‌تسبیح‌گویی است و هم او به خاطر ما عبادت است..... هر کس دیده‌اش در راه ما گریان شود به خاطرخونی که از ما به ناحق ریخته شده یا حقی که از ما سلب گردیده یا حرمتی که از ما هتک شده یا به خاطر یکی‌از شیعیانمان خداوند تعالی به آن اشک سال‌ها جایگاهش را در بهشت قرار خواهد داد.
غیبت مولایمان و آنچه از ناراحتی‌ها و حوادث ناگوار بر آن حضرت و بر شیعیان وارد گردیده، از بزرگترین و مهمترین‌علل حزن و اندوه ائمه معصومین (علیه السلام) بوده است، چنانکه مفضل بن عمر، از اصحاب خاص امام صادق (علیه السلام) در توصیف‌احوال آن امام، آورده است:
زمانی ایشان را دیدم که بر روی خاک نشسته و همچون کسی که فرزند از دست داده و جگرش سوخته باشد می‌گرید.حزن و اندوه چهره‌اش را فراگرفته و رنگش را تغییر داده و اشک، چشمانش را پر کرده بود، می‌فرمودند:
ای آقای من! غیبت تو خواب از سرم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و راحتی از دلم برده. ای آقای‌من! غیبت تو مصیبتم را به اندوه‌های ابدی پیوسته... از جهت مصیبت‌های گذشته و بلایای پیشین اشکی ازچشمم جاری نشود و ناله‌ای از سینه‌ای سر نکشد مگر اینکه در برابر چشمم مجسم می‌گردد محنت‌های (تو)که از آن ها بزرگتر و سخت‌تر است...
پس عرض کردم این کدام محنت سخت است که سبب شده اینچنین در ماتم و سوگ بنشینید؟
امام آهی برکشید و پریشانی‌اش بیشتر شد و فرمودند:
به درازا کشیدن و طول عمر (قائم)مان و گرفتاری مؤمنین در آن زمان و شک و تردیدهایی که بر اثرطولانی شدن غیبت او بر ایشان پدید می‌آید و بیشترشان از دین برمی‌گردند و رشته اسلام یعنی ولایت را ازگردن بیرون می‌افکنند.
اهداء ثواب نماز و قرائت قرآن به امام زمان (علیه السلام)
یکی دیگر از آداب و وظایف مؤمنان منتظر در عصر غیبت، هدیه کردن ثواب نماز یا قرائت قرآن به امام زمان علیه السلام، است.
همانطور که هر یک از ما برای نشان دادن علاقه و محبت خود به دیگران، کلمات محبت‌آمیز بر زبان می‌آوریم، به دیدارشان می‌رویم یا به آنان هدیه می‌دهیم تا از دوستی و محبت متقابل آنها برخوردار شویم، با بر زبان آوردن آیات زیبای قرآن یا عبارات و آیات نماز، عشق و علاقه قلبی خویش را به مولایمان حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) هدیه می‌کنیم تا از محبت و دوستی آن امام بزرگوار بیشتر بهره‌مند گردیم.
چنانکه نقل است در زمان امام حسن مجتبی (علیه السلام) دخترک خدمتکاری با دسته گلی خوشبو نزد امام آمد و شاخه گلی را به آن حضرت هدیه نمود. امام در مقابل این کار پاداش بزرگی به وی بخشید. سپس در مقابل نگاه متعجب اطرافیان خود فرمودند: خداوند به ما دستور داده و فرموده است:
هر گاه کسی شما را ستایش کند شما باید در مقابل به ستایشی بهتر از آن یا مانند آن پاسخ دهید .
در واقع ائمه معصومین، علیهم السلام، ما از این هدیه‌ها بی‌نیازند، همانگونه که دریا از آنچه ابرها بر آن می‌بارند بی‌نیاز است. ولی ما بی‌نیاز نیستیم از اینکه به ایشان هدیه‌ای تقدیم نماییم.
البته در اینکه نماز مخصوصی به عنوان هدیه به حضرت مهدی یا به یکی از ائمه اطهار، علیهم‌السلام، به جای آوریم یا سوره‌ای را به عشق آنان ختم کنیم، هیچ حد و وقت و شماره‌ای نیست و هر کس به مقدار محبت و توانایی‌اش به محبوبش هدیه تقدیم می‌کند و بر حسب طاقتش او را خدمت می‌نماید. بدون شک نماز و قرآنی که با این نیت آغاز می‌شود علاوه بر ثواب و پاداشی که برای صاحب آن به همراه دارد، پیوند و ارتباط انسان مومن را با امام غائبش محکم‌تر می‌کند که به وسیله آن می‌تواند به محبوب خویش نزدیک‌تر شود.
چنانکه امام موسی کاظم (علیه السلام) در فضیلت آنان که ثواب قرائت و ختم قرآن رابه پیامبر و ائمه اطهار، علیهم السلام، هدیه می‌کنند، فرموده‌اند:
پاداش آنان این است که در روز قیامت با ما اهل‌بیت خواهند بود.
همچنین یکی از معصومین، علیهم السلام، روایت است که فرموده‌اند:
هر کس ثواب نماز خود (چه واجب و چه مستجب) را برای رسول خدا و امیر المؤمنین و امامان بعد از آن حضرت، علیهم السلام، قرار دهد خداوند ثواب نمازش را آنقدر افزایش می‌دهد که از شمارش آن نفس قطع می‌گردد و پیش از آنکه روحش از بدنش برآید به او گفته می‌شود: هدیه تو به ما رسید پس امروز، روز پاداش و تلافی کردن (نیکیهای) توست. دلت خوش و چشمت روشن باد به آنچه خداوند برایت مهیّا فرموده و گوارایت باد آنچه که به آن رسیده‌ای.
محبت خاص به حضرت ولی عصر(علیه السلام)
محبت به ائمه معصومین، علیهم‌السلام، و دوستی ایشان بخشی از ایمان و شرط قبولی اعمال است و در این باره روایات و احادیث بسیاری نقل شده است ولی محبت به مولایمان، حضرت حجت ، علیه‌السلام، دارای ویژگیهایی است که آن را در میان محبت به سایر امامان معصوم، علیهم‌السلام، خاص می‌کند:
1- محبت و شناخت امام عصر علیه‌السلام ، از محبت و شناخت سایر امامان معصوم علیهم‌السلام جدا نمی‌گردد ولی عکس آن چنین نیست. یعنی ممکن است کسی نسبت به امامان دیگر محبت و شناخت داشته باشد، ولی حضرت مهدی علیه‌السلام، را نشناسد. بنابراین اگر آن بزرگوار را بشناسیم و او را دوست بداریم حقیقت ایمان ما کامل می‌گردد،
چنانکه امام رضا ، علیه‌السلام، از پیامبر خدا، صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله، روایت کرده‌اند:
... هر کس دوست دارد خداوند را ملاقات کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، باید که ولایت حجت منتظر را دارا گردد. اینان چراغهایی در تاریکی و امامان هدایت و نشانه‌های تقوی هستند. هر کس آنها را دوست بدارد و ولایتشان را بپذیرد، من ضمانت می‌کنم که خداوند او را به بهشت خواهد برد.
2- پیروزی و غلبة نهایی مسلمین بر کافران، زنده‌شدن دوبارة دین اسلام و برپایی حکومت جهانی حق و عدالت به دست آن حضرت و با ظهور ایشان انجام می‌پذیرد.
3- آن حضرت بعد از امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین، علیهم‌السلام، از سایر امامان، علیهم‌السلام، افضل و برتر است چنانکه امام صادق، علیه‌السلام، از رسول خدا، صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله، نقل کرده‌اند که فرمودند:
خداوند از بین روزها، روز جمعه و از ماهها، ماه رمضان و از شبها، شب قدر را برگزید و از مردم، پیغمبران و از پیغمبران، رسولان و از رسولان، مرا و علی را از من برگزید و از علی، حسن و حسین را اختیار کرد و از حسین، اوصیاء را برگزید...که نهمین ایشان افضل آنها می‌باشد.
4- تمام آنچه از نعمتهای فراوان و عنایات بی‌پایان خداوند، ما را فرا گرفته است به برکت مولایمان امام زمان علیه‌السلام، و به واسطة او و احسان اوست
علاوه بر اینها، هرچه محبت و دوستی ما عمیق‌تر و نیرومندتر گردد، آثار و نشانه‌های آن بیشتر می‌شود همچنانکه درخت هر چه بیشر رشد و پرورش یابد گلها و میوه‌هایش بیشتر می‌شود.
از نشانه‌های محبت: یاد کردن از محبوب و از دل بر زبان آوردن خوبیها و زیباییهای او و کمر بستن به اطاعت و خدمت اوست.
امام صادق علیه‌السلام، می‌فرمایند:
خداوند رحمت کند بنده‌ای را که ما را نزد مردم محبوب نماید و ما را در معرض دشمنی و کینه‌توزی آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند اگر سخنان زیبای ما را برای مردم روایت می‌کردند به سبب آن عزیزتر می‌شدند...
در مضمونی از کلام حضرت علی، علیه‌السلام، و امام حسن عسکری، علیه‌السلام، نیز آمده است که هر کس از شیعیان، ما را بشناسد و مردمی را که از دیدن ما محروم مانده‌اند هدایت نماید و از تاریکی جهل به نور علمی که ما به او داده‌ایم بیرون برد، در قیامت تاجی از نور بر سرش می‌درخشد و در بهشت با ما خواهد بود.
منبع: مکیال المکارم، آیت الله سید محمدتقی موسوی اصفهانی(رحمت الله علیه)
اللهم عجل لولیک الفرج
